Meer dan op debuut Colony slaagt IIVII er op Invasion in om de muziek je helemaal vast te laten grijpen. Bovendien loopt er meer dan op de voorganger een muzikale draad doorheen de plaat, die je al hoort vanaf opener We came her from a dying world (I). De ruimte en ruimtetuigen zijn alweer niet veraf, maar toch is er een wezenlijk verschil tussen beide platen. Het lijkt alsof Josh Graham, de man achter het project, resoluter de kaart van dit soort muziek durft te trekken. Nergens klinkt de plaat aarzelend of timide. Ik merk er een soort zelfzekerheid in die de songs voller laat klinken en die het album een dwingender karakter geeft.
Invasion luister je niet zomaar op de achtergrond, ze eist je aandacht op: niet opdringerig, evenmin vrijblijvend. No more enemies is een mooi voorbeeld van het soort songs dat je hier vooral aantreft. Het nummer kent zachte stukken maar evenzeer bloeit het nummer open tot een goed in het gehoor liggende melodie. Behalve de melodie is het ook de sfeer die gezet wordt, die je dwingt geconcentreerder te luisteren.
Waar ik al heel erg van Colony hield, ben ik nog meer weg van dit werkstuk. Het is wat onzinnig om van een muzikant die ooit nog aan de wieg stond van Red Sparowes te zeggen dat hij volwassen geworden is (muzikaal dan) en toch voelt het alsof dit de volgroeide Josh Graham is die we horen.
Je kan deze plaat hier kopen bij Consouling. Beluister ze alvast hieronder:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten