Naar verluidt liet Barst zich inspireren door de schrijver William S. Burroughs voor zijn debuutplaat The western lands. Het toeval wil ik dat al altijd gefascineerd ben geweest door deze "beat poet". Dat startte allemaal met de song die Kurt Cobain ooit met de auteur opnam, "The priest" they called him.
Diens werk wordt gekenmerkt door bevreemding, wat niet zo vreemd is als je beseft hoeveel drugs de uiteindelijk pas op zijn 83e gestorven schrijver nam. Die bevreemding hoor je meteen ook in The threshold. Opvallend is ook hoe de drums langzaam de muziek vanuit de achtergrond overnemen, vooral wanneer de song langzaam overgaat in The rite. Vreemd genoeg brengt dat nummer bij mij herinneringen naar boven aan een muzikaal wel heel verschillende band: Tekton Motor Corporation. Het is eenzelfde repetitieve, bijna basale ritmiek die deze uiteenlopende artiesten verbindt. Het zijn dan wel weer de gitaren die de bovenhand nemen in The passage en een dreunende drone ten beste geven...
Ook op de B-kant worden diverse muziekgenres vrolijk doorheen elkaar gevlochten. Dat hoeft trouwens niet te verwonderen als je merkt dat Barst zich liet omringen door zulke diverse andere muzikanten als Dehn Sora (van Treha Sektori, met wie hij al eens samen een album maakte), percussioniste Karen Willems (van o.a. Inwolves), An-Sofie De Meyer (Fär), Nicolas Meirhaeghe (Empusae),...
Door deze plaat heb ik overigens weer zin gekregen om Burroughs te gaan lezen (wat ik na het wat tegenvallende Naakte lunch niet echt meer had...).
Beluister hieronder het volledige album:
Side A: The threshold / The rite / The passage
Side B: The western lands / The fields
Geen opmerkingen:
Een reactie posten