Net als vorig jaar kies ik voor de laatste parels van het jaar enkel uit songs van het aflopende jaar. Daarbij ga ik nu eens niet voor de voor de hand liggende toppers uit mijn eindejaarslijstje, maar voor andere pareltjes die een plekje in je hart en oor verdienen:
Scheef - Eefje De Visser: het enige nederlandstalige nummer in deze afspeellijst komt van het begin dit jaar verschenen album Nachtlicht
It means I love you - Jessy Lanza: voor de betere pop moet je bij Jessy zijn, getuige haar plaat Oh no die dit jaar verscheen
Vroom vroom - Charli XCX: deze groep stond ook al in het lijstje vorige maand. Deze plek verdienden ze dankzij de uitstekende titelsong van de ep
Mudafossil - Ash Koosha: deze man komt uit Iran en als je goed luistert, hoor je dat ook in zijn muziek, die alle genres lijkt te overstijgen
Instrument - Suuns: Suuns bewijst al enkele jaren dat ze heel interessante muziek maken, al blijven ze een beetje onder de/mijn radar en pikte ik hen nooit echt goed op. Misschien moet ik er eens werk van maken om hun back catalogue eens goed te beluisteren
untitled 06 - Kendrick Lamar: Kendrick Lamar stond vorig jaar garant voor het beste album van het jaar. Het dit jaar verscheen untitled unmastered kon daar niet aan tippen, maar verdient langs deze weg alsnog uw aandacht
Angels - Chance The Rapper featuring Saba: één van de interessantste rappers van het moment is zeker deze Chance The Rapper, wiens Coloring book weliswaar nog niet helemaal mijn verwachtingen inloste, maar toch enkele fraaie songs opleverde
Broccoli - D.R.A.M. featuring Lil Yachty: nog meer fijne hiphop uit 2016
It ain't safe - Skepta featuring Young L.O.R.D.: vorig jaar stond Skepta al tussen de twintig parels van december met Shutdown, ongetwijfeld het beste nummer van zijn dit jaar verschenen album Konnichiwa, maar deze mag er ook zijn...
Limit kicks - Uphigh Collective: abstracte hiphop die aanschuurt tegen grime én Belgisch, toch wel één van de ontdekkingen van het jaar voor mij
Reservoir - Warehouse: er staat ook nog wat indierock in deze lijst, met dit fijn nummer uit het album Super low van Warehouse
Blur - LVL UP: één van de bands die de vrolijke terugkeer van slackermuziek en lofi lijkt in te luiden...
Angel cum clean - Elvis Depressedly: zelden klonk een band zozeer als hun naam laat vermoeden, maar hey, het is wel een héél fijne single
I have been to the mountain - Kevin Morby: en dat kan zeker ook gezegd worden van dit fijn liedje van Kevin Morby
Drone bomb me - Anohni: ooit bekend als Anthony And The Johnsons, nu heerlijk terug als Anohni
Drama - 18+: heel bijzonder plaatje, Collect van 18+
Lank - Raveyards: ook al Belgisch en heel bijzonder. Dit lijkt me zeker een band om in het oog te houden
25 25 - Factory Floor: de betere electronica van een band die intussen ook al enkele mooie platen uitbracht
We the people... - A Tribe Called Quest: we eindigen met hiphop van één van de bands die al heel lang in het genremeedraait. Net als De La Soul brachten ze dit jaar een heel fijn album uit, We got it from here... thank you 4 your service
Ook deze plaat van Radiohead bleek weer een groeiplaat. De band zorgt al enkele decennia voor topmuziek en ook al scoren ze geen hits meer, ze blijven bij de absolute top behoren.
Pinegrove klinkt zeurderig en toch
weer niet, houdt de slackertraditie in ere en weet te ontroeren door een
soort indie-eerlijkheid die verloren gewaand was. Van alle platen die teruggrijpen naar die lo-fi sound van de jaren negentig, weten deze muzikanten er het best een eigen smoel aan te geven en een hoogstaand album af te leveren. 7. Skeleton tree - Nick Cave And The Bad Seeds
Aanvankelijk dacht ik hiermee de plaat van het jaar in handen te hebben maar na enkele weken luisteren viel me op dat Nick Cave voor het eerst in lange tijd er niet in slaagt om me van de eerste tot de laatste noot bij de keel te grijpen. Nochtans gaat de plaat heel diep. En er staan weer hemels mooie songs op. En toch... er is iets aan dit album dat het net iets minder beklijvend maakt dan de vorige. En dus moet mijn favoriete artiest in deze lijst nog zes anderen laten voorgaan. 6. Alive - Amenra
Dit is het enige live-album in deze lijst maar het verdient zijn plaats zeker, gezien de prachtige uitvoering van de nummers en de cover van Het dorp van Zjef Vanuytsel behoort tot de absolute covertop. Het is bijzonder verrassend om een band als Amenra te horen met kleinkunst maar het wérkt! 5. The killing horizon - De Portables
De beste Belgische plaat is afkomstig van De Portables, die eindelijk nog eens nieuw materiaal uitbrachten. Muziekstijlen en -genres worden overboord gegooid en gemengd als was het allemaal één pot nat. De band slaagt erin spannend te klinken, intrigerend, vakbekwaam en vernieuwend. Dit is geen jazz in de klassieke zin van het woord maar de geest van het genre waait door alles wat ze hier spelen. Het is een plaat voor 's morgens, 's middags, 's avonds én 's nachts. 4. Malibu - Anderson .Paak
Het jaar was nog maar net begonnen en ik was nog vrolijk aan het nagenieten van Kendrick Lamar, die de beste plaat van 2015 maakte, toen daar ineens Anderson .Paak zijn Malibu dropte. Het was een bom van bijna hetzelfde kaliber als To pimp a butterfly. Van de opener The bird (een ode aan jazzlegende Coltrane) tot het heftige Come down, het is smullen en duimen en vingers aflikken. 3. Blackstar - David Bowie
Dode legendes, deel 1: David Bowie stierf toen deze plaat nog maar net uit was. Zijn geest en het nieuws van zijn dood overschaduwden de plaat, waardoor je onwillekeurig anders moest luisteren naar Blackstar. Ik hoorde de plaat gelukkig al voor dat nieuws me bereikte, zodat ik kan zeggen dat mijn gevoel dat onrust en rusteloosheid overheersen, niet beïnvloed is geraakt erdoor. 2. You want it darker - Leonard Cohen
Dode legendes, deel 2: ook Leonard Cohen verliet ons voor altijd nadat hij nog één album op de wereld had losgelaten. Vreemd genoeg lijkt ook hier de naderende onheilstijding al in de kiem aanwezig. Dit is voor mij zijn beste plaat naast I'm your man. 1. The life of Pablo - Kanye West
Ik maak een duidelijk onderscheid tussen de mens Kanye West en de artiest Kanye West. De eerste is een megalomane egotripper met meer dan één hoek af die zich in de vreemdste bochten lijkt te wringen om toch maar aandacht te krijgen (zoals zijn bezoek aan Donald Trump onlangs). Zijn ego verplettert zijn vermogen tot empathie. Maar de artiest Kanye West moet zowat de geniaalste van zijn tijd- en genregenoten zijn. De manier waarop hij de hiphop herfdefinieert bij elke plaat is uitzonderlijk. The life of Pablo markeert ook het einde van een tijdperk waarin je je muziek in fysieke vorm kocht: lp's of later cd's. Ik hou er wel van om ze vast te houden, de hoes te bekijken, de plaat op te leggen of het schijfje de cd-lader in te schuiven. Maar via Tidal (lange tijd enkel via die weg zelfs) en Spotify kan je het album weliswaar streamen, maar omdat West geen definitieve versie wou loslaten, werkte hij zijn plaat voortdurend bij. Intussen is de plaat wel àf, maar nog steeds niet fysiek verkrijgbaar, wat ik heel jammer vind. Waarom staat dit album op 1 in deze lijst? Omdat niemand er dit jaar beter in geslaagd is om werkelijk élk nummer essentieel te laten zijn op zijn plaat. Er is niet alleen de variatie, de indrukwekkende lijst muzikanten die op één of andere manier meegewerkt hebben aan deze plaat, de fantastische productie, de opeenstapeling van schitterende songs, maar meer nog zou dit album niet langer hetzelfde zijn wanneer je ook maar één song, hoe kort en onbeduidend hij ook moge lijken, zou weglaten. Die korte songs vormen vaak de noodzakelijke inleiding voor wat volgt en uiteindelijk trekt Kanye West je zijn eigen wereld binnen waar je als Sjakie in de chocoladefabriek met grote ogen rondkijkt. Hieronder kan je een selectie horen van nummers uit elk van de tien beste albums van het jaar, met uitzondering van De Portables (hun album staat niet op Spotify):
Vandaag vervolgen we ons eindejaarslijstje van beste albums en we tellen af van 20 tot 11: 20. Is the is are - DIIV
In feite is dit een beetje een teleurstelling geworden, het nieuwe album van DIIV. Ik had er echt veel meer van verwacht maar net als bij Sotomayor (wereldrecordhouder in het hoogspringen) ligt de lat soms gewoon té hoog. Het vraagt een aandachtige beluistering om tussen de gelijkmatigheid de pareltjes te onderscheiden, maar die zijn er zeker en vast. 19. Anti - Rihanna
Ik verbaasde mijn dochter toen ik bekende de nieuwe plaat van Rihanna niet alleen goed te vinden, maar er zelfs over geblogd te hebben (niet dat ik nu denk dat ze mijn blogpost gelezen heeft: daar is ze veel te cool voor :D ). Ineens was die plaat er en behalve uitstekende single Work (met Drake) bevat die nog wel meer echt goeie songs (en helaas ook enkele matige liedjes). 18. Alas salvation - Yak
In de traditie van Viet Cong en Parquet Courts weet ook Yak te beuken, rammen, rocken, schreeuwen, vallen, opstaan en weer doorgaan. Zo zijn er natuurlijk veel bandjes maar Yak weet daar echt iets origineels mee te doen. 17. The glowing man - Swans
Het laatste deel van de trilogie waarvan ook The seer en To be kind deel uitmaken, haalt het niet het absoluut hoge niveau van die twee voorgangers en dat is ook de voornaamste reden waarom Swans dit jaar niet zo hoog eindigen. Toch blijft het natuurlijk een plaat waarmee ze een hoop artiesten mijlenver achter zich laten. 16. Tautou - Marble Sounds
Marble Sounds klinkt verrassend vrolijk op deze plaat (niet in alle nummers natuurlijk) en heeft weer een mooie parel aan hun discografie toegevoegd. Echo's van Eels en Sparklehorse horen wij hier ook in en het resultaat is een mooie, evenwichtige plaat.
Bon Iver ging nog nooit zo fanatiek met electronica aan de slag als op zijn nieuwste plaat, zonder daarbij zijn eigenheid te verliezen. 14. Atomic - Mogwai
Deze soundtrack door Mogwai brengt natuurlijk precies wat je verwacht van de Schotse postrockers. Dat gebeurt echter op alweer schitterende wijze en in U-235 doen ze zelfs denken aan Kraftwerk. Puike plaat! 13. The waiting room - Tindersticks
Het is voor een band als Tindersticks niet makkelijk om nog te excelleren, met zoveel goeie platen op hun actief. Toch is The waiting room een hoogtepunt binnen hun oeuvre. Bij momenten brengen ze Spinvis in herinnering, ze brachten op deze plaat na zes jaar de laatste opname van Lhasa uit (die meezingt op Hey Lucinda) en blijven trouw aan hun eigen sound. 12. ...and the anonymous nobody - De La Soul
De rappers van De La Soul zijn terug en hoe! Ze blikken zowel achteruit als vooruit en werken samen met Snoop Dogg, David Byrne, Estelle, Jill Scott,... In een tijd waarin hiphop de muzikale speeltuin is waar hét gebeurt, toont dit drietal dat ze nog steeds erg relevant zijn. 11. Schmilco - Wilco
Twaalf songs die niet wereldschokkend of vernieuwend zijn maar die nog maar eens bewijzen hoe goed Wilco wel is, dat is kort samengevat het album Schmilco (dat ongetwijfeld de prijs voor meest stupide albumtitel verdient). Er zijn niet echt hoogtepunten op te noemen, maar nergens zakt het niveau onder "uitstekend". Beluister hieronder opnieuw een selectie uit bovenstaande albums:
Vandaag starten we het aftellen naar het beste album van 2016 volgens mij. Dertig platen haalden de "shortlist" en mogen vanaf vandaag uw aandacht nog eens opeisen. Je vindt onder de titel telkens de link naar de review die eerder dit jaar al op deze blog verscheen. 30. The catastrophist - Tortoise
Het nieuwste album van Tortoise kwam begin dit jaar uit. De verwachtingen waren hooggespannen en werden jammer genoeg niet ingelost, maar toch bleek dit plaatje interessant vanwege de variatie en de leuke details. 29. Night thoughts - Suede
Hoewel de band goeie albums is blijven uitbrengen, was ik deze Britpoppers toch wat uit het oog verloren. Toch zijn hun platen nog steeds de moeite. Al betwijfel ik of ze nieuwe fans zullen gemaakt hebben. De plaat klinkt herkenbaar maar soms is dat gewoon een goeie eigenschap. 28. Funs cool - The Prettiots
Best een grappige plaat, deze Funscool van The Prettiots. Hoewel de band Amerikaans is, lijkt de humor wel Brits bij momenten. 27. Petrichor - Astronaute
Ik "ken" Myrthe Luyten al van redelijk bij de start van Astronaute (zo speelde ze ooit nog een huisconcert bij mij met haar vriendin Annelies Moons en toen bracht ze al enkele Astronaute-nummers). Het meisje-met-gitaar liet zich omringen door muzikanten, voerde bezettingswissels door en werd volwassener en dit jaar bracht de band een debuutalbum uit, dat veelbelovend klinkt. 26. Aberystwyth marine - µ-ziq
Veel electronicaplaten heb ik niet beluisterd dit jaar, dat geef ik toe, maar deze sprong er toch wel een beetje uit. Een beetje oneerbiedig zou je kunnen zeggen dat hij een Aphex Twin van de Aldi is, met uitstapjes naar eighties bands, soundtracks en drum 'n bass à la Ed Rush en Optical, maar enkele songs daargelaten levert het wel een goeie plaat op. 25. Involves - Inwolves
Inwolves, de band rond percussioniste Karen Willems, wist na Air+ de sound verder te verdiepen en dat levert dit rijker, dieper, gelaagder album op. Beluistering ervan is een haast religieuze ervaring en wie Karen al ooit zag drummen, weet dat ze even erg opgaat in haar muziek als David Eugene Edwards van Wovenhand: een religieuze ervaring dus... 24. The hope six demolition project - PJ Harvey
PJ Harvey kan na haar eerste platen amper nog iets fout doen voor mij. Haar dit jaar verschenen, uitdrukkelijk politieke plaat is gedurende het jaar voor mij weliswaar wat op de achtergrond geraakt (er waren nu eenmaal zoveel platen te beluisteren en er zaten ook betere tussen), doch ze bevat genoeg hoogtepunten om nog eens uit de kast gehaald te mogen worden. 23. Like a bird or spirit, not a face - Sainkho Namtchylak
Ongetwijfeld de meest verrassende plaat die ik dit jaar ontdekte, was die van de Tuvaanse Sainkho Namtchylak. Velen zullen dit vermoedelijk gewoon wegzetten onder "wereldmuziek" (om ze daarna te vergeten in dat veel te wijd en nietzeggend vak). Toch is de veelzijdigheid van deze artieste een troef die gehoord mag worden: we horen een bereik van Afrikaanse blues tot triphop en uiteraard eisen de wel heel bijzondere vocalen de hoofdrol op op deze plaat. 22. Tattooed body blues - Ansatz Der Maschine
Soms is een klein woordje van kritiek op zijn plaats. Ansatz Der Maschine lijkt me nét dat ietsje meer uit sommige nummers op deze plaat te hebben kunnen halen, maar ze lieten het na waardoor het album niet hoger eindigt. De Kortrijkzanen (en Gentenaars) zetten nochtans hun muzikale evolutie verder en dat levert bij momenten héél mooie songs op. Dit keer is popmuziek nadrukkelijker aanwezig in het palet dat de band aansnijdt, zonder echter hun typische geluid te verloochenen. 21. The dream is over - PUP
Ik ben nog steeds gek op single If this tour doesn't kill you, I will. De opener van dit album rechtvaardigt al bijna op zijn eentje de plaats in dit albumoverzicht, maar dat is natuurlijk overdreven want van een plaat verwacht ik meer dan van een single. Dit is een soort lo-fi punkrock mét humor en het was al een tijdje geleden dat we dat nog gehoord hebben (iemand een idee wanneer The Offspring voor het laatst grappig was?)
Beluister hieronder een selectie van nummers uit deze tien platen (met uitzondering van Inwolves, die niet terug te vinden zijn op Spotify):
Zebrawoods is een fijn, kleinschalig festival in de Gentse Zebrastraat, in de laatste dagen van het jaar. Op tweede kerstdag programmeerden ze er twee bands waar ik erg benieuwd naar was. Low Land Home is de nieuwe band van Jo Geboers, voormalig bassist bij Bearskin (in die hoedanigheid zelfs ooit nog in mijn woonkamer te gast) en Astronaute. Van Few Bits reviewde ik het debuut en dit jaar verscheen de opvolger Big sparks.
Low Land Home verraste met een set waar behoorlijk pit in zat. In de up-temposongs toont het viertal waartoe ze in staat zijn. De rustige nummers komen voorlopig nog niet genoeg uit de verf om te beklijven. Maar mijn lief en ik genoten vooral van I know en Underspoken, de titelsong van de pas opgenomen EP (waarvan helaas nog niet duidelijk is wanneer we die mogen verwachten). Na twee jaar waarin de song konden groeien in het hoofd van de frontman, brengen de bandleden reliëf aan en ze stuwen de mooie basstem van Jo Geboers naar grotere hoogten.
Setlist:
I know
It might
There
Chemistry
OOMM
This life
Underspoken
All this time
Ook het concert van Few Bits bracht meer dan ik verhoopt had. Waar ik de band bij hun debuut nog soms te braaf vond en soms zelfs ietwat zeurderig, is dit zestal al flink gegroeid. In hun begindagen hoorde ik er vooral Lush in, live deden ze me nu vooral denken aan de Nederlanders van Bettie Serveert. De songs worden gedragen door de grungy gitaren, ze klinken gevuld zonder gaatjes waar noten kunnen uit lekken en het geheel klinkt ook echt als één geheel. Zelfs wanneer zangeres Karolien Van Ransbeeck alleen zingt en speelt op gitaar, staat het nummer als een huis. Als afsluiter van het regulier concert gingen ze overigens voor een weliswaar niet geheel geslaagde, maar wel zeer avontuurlijke last-minute cover van Last Christmas van George Michael.
Ook via Twitterberichten doe ik al eens een ontdekking. Zo was er dit jaar een tweet van Broeder Dieleman over het album van The Virgin Army die me nieuwsgierig maakte. The Virgin Army is eigenlijk Teije Venema, die ook als kunstenaar, docent en voorganger in de Pinkstergemeente al enige faam genoot. Het hoeft dan ook niet te verwonderen dat zijn muziek en zijn teksten gedrenkt zijn in een bouillon van religie, maar vrees niet hier gepreek te gaan horen. Allerlei thema's zoals de dood en seks worden niet geschuwd en daarbij hanteert hij geen pastoorstoontje. De titels van de negen songs op de plaat kunnen dan ook behoorlijk choquerend overkomen voor wie een "christelijke" plaat verwacht. All that's left of love is lust, You gotta burn, burn, burn!!! en I used to believe that I was the Messiah (now it's late and you're drunk and I'm wearing your dress) zijn echter vooral goed in het oor liggende rocknummers. Who is this king? (he calls on all the sinners to repent) had van een Wovenhandalbum kunnen komen (die banjo!) en Everybody will be singing in the choir (wolfs, birds, mad motherfuckers, women and children) is grootstedelijke countryrock als we er al zo'n etiket durven op te plakken. Ook hier horen we David Eugene Edwards maar dan met gevoel voor humor. Deze plaat verrast, slaat en zalft (zo'n religieuze metafoor kon ik echt niet laten liggen) en verdient een ruimer publiek. Haast u dus allen naar 's mans Bandcamp. U moest al weg zijn... Je kan het volledige album hieronder beluisteren en je kan het ook bestellen aan de prijs die je er zelf wil voor geven via de Bandcamp van de band:
Het is toch heerlijk te horen dat Grandaddy nog steeds prachtige songs maakt die herkenbaar aan de band toe te schrijven zijn. De song staat op het in maart te verschijnen album Last place dat je hier alvast kan bestellen. Lyrics: [Verse 1] Less than an hour past control tower On a big box store roof Cinnamon smell and holiday sales Why would we ever move?
[Pre-Chorus] Damned if we do (Dumb if we don't) End up again back home Watch it and see It's playing here free (That is the way)
[Chorus] That is the way we won't We won't That is the way we won't We won't
[Verse 2] More than a year landed out here On a big box store roof Tropical smells and back to school sales Why would we ever move? [Pre-Chorus] Damned if we do (Dumb if we don't) End up again back home Watch it and see It plays in HD That is the way
[Chorus] That is the way we won't We won't That is the way we won't We won't That is the way we won't The way we won't The way we won't That is the way we won't We won't
Het is jammer dat de laatste jaren amper nog blogposts verschijnen op The blues are still blue, een mooie Nederlandse muziekblog, maar gelukkig vergasten de mannen achter de blog ons wel nog elk jaar op een kerstmix, een verzameling kwaliteitsvolle en mooie songs die kerst vieren. Wie zijn kerstliedjes graag een pak minder klef heeft, weet dus vanaf nu waarheen. Hier kan je ze immers downloaden. Dit zijn de songs: 01 My Bubba - Champagne Drops 02 Lisa Hannigan - Snow 03 Coeur de Pirate - Last Christmas 04 The Hidden Cameras - Log Driver's Waltz 05 Best Coast - Christmas And Everyday 06 The Pooches - New Years 07 Reindeer Tribe - Mistletoe Christmas 08 Clean Pete en Marien Dorleijn - Gaan We Kerstmis Samen Vieren 09 Howe Gelb - Severe Season 10 Billie Marten - White Christmas 11 The Avonden - IJsbloemen 12 Candy Cigarettes - A Whale's Christmas In Childress, TX 13 Charlotte Carpenter - Cheer 14 Lydia Liza and Josiah Lemanski - Baby It's Cold Outside 15 Marika Hackman- Winter Wonderland 16 Robert Rex Waller Jr - Walking Through Your Town In The Snow 17 Joe Purdy - New Year's Eve 18 Trampled by Turtles - Christmas In Prison 19 The Dyer Spawn - Wild Christmas 20 She And Him - All I Want For Christmas Is You 21 The Grapes and Friends - Christmas Crush 22 Nim Chimpsky - Avocado For Christmas 23 TaxiWars - Death Ride Through Wet Snow
