Vorig jaar wist Midlake ons alweer te bekoren met hun vierde album. Antiphon scherpte de verwachtingen voor hun optredens nog wat meer aan. In Le Grand Mix in Tourcoing waren we er getuige van hoe de heren moeiteloos die horde namen.
Caveman, ook al uit de VS, opent de avond met indierock zoals we er wel vaker horen. De band is lang niet slecht maar mist uitschieters die hen van de vergetelheid kunnen redden. Hun vreugde om te mogen toeren met Midlake maakt het gezelschap meermaals kenbaar. Aan het enthousiasme van het vijftal ligt het zeker niet dat we ons hen over een maand amper nog herinneren.
Het levert een fel contrast op met de hoofdact die we niet gauw zullen vergeten. Midlake heeft intussen al een mooi repertoire bij elkaar geschreven, al grossieren de Amerikanen vooral rijkelijk uit hun nieuwste album, waarvan letterlijk elk nummer gespeeld wordt. Hun indierock heeft een flinke scheut psychedelica toegediend gekregen, zonder de neiging aan te leunen bij folk te verloochenen. Dat het zestal kiest om voornamelijk recent werk te spelen, heeft wellicht alles te maken met het vertrek van de vroegere frontman, waarna de groep zichzelf moest heruitvinden. De oudere nummers zijn in die zin minder van het Midlake dat we vandaag op het podium zien verschijnen dan van Tim Smith, die andere muzikale oorden opzocht.
Hoogtepunten zijn er meer dan genoeg: This weight etaleert het zuivere gitaarspel van Joey McClellan, Provider loopt naadloos over in het oudere Rulersn ruling all things, Antiphon blijft de dichtste benadering van Tame Impala die deze jongens ooit kunnen bereiken, Aurora gone onthult meer dan op plaat zijn schoonheid en klassieker Roscoe en recentste single The old and the young wekken herkenning op bij alle aanwezigen. Zelfs het instrumentale Vale mag gerust aan dit rijtje toegevoegd worden.
Omdat het podium verlaten en betreden een hachelijke zaak is, zo legt de zanger uit, blijft Midlake gewoon on stage om de bisnummers te spelen. Met de nodige zelfrelativering en kwinkslagen oogsten de mannen daar heel wat sympathie mee. En dan wordt een erg mooie, aan het origineel trouwe cover ingezet van I shall be released dat je ongetwijfeld kent van Bob Dylan of van The Band. Door de oorspronkelijke versie in ere te houden, vormt dit meteen een buitenbeentje in de set van het zestal, want de stijl die de andere songs zo kenmerkte, wordt hier niet klakkeloos getransplanteerd. Het erg toepasselijke Head home vormt de climax, waarna de gitarist handen schudt met de mensen op de voorste rij.
Setlist:
- Ages
- This Weight
- Provider
- Rulers, Ruling All ThingsYoung Bride
- We Gathered In Spring
- Antiphon
- Vale
- It’s Going Down
- Children Of The Grounds
- Corruption
- Aurora Gone
- Roscoe
- The Old And The Young
- Provider (Reprise)
- I Shall Be Released (Bob Dylan cover)
- Head Home
Je kan dit concertverslag ook hier lezen op Indiestyle.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten