“I am here, and there, at the same time” klinkt het in I am here. Jehnny Beth, spilfiguur van Savages, is op basis van de beluistering van debuutalbum Silence yourself het soort vrouw dat inderdaad overal tegelijk lijkt te zijn, het soort vrouw dat de kamer vult en alle aandacht aanzuigt.
Savages bewees met single Shut up, hier het openingsnummer, al dat ze erin slagen de geest van Joy Division te laten ontwaken en er een feminiene twist aan te geven. Het viertal uit Londen koos voor een gedateerde klank, waar ruis op lijkt te zitten. Het is alsof ze niet ver van de snelweg de plaat hebben ingespeeld, en ook wel alsof live-opnames gebruikt werden die zo ingepast kunnen worden in Anton Corbijns film Control.
In songs als Waiting for a sign kunnen de vocalen al eens gaan irriteren, omdat Jehnny een overdaad aan dramatiek in haar stem legt. En zoals wijlen oud-premier VDB placht te zeggen: “Trop is teveel”. Daar staat tegenover dat She will net aan sterkte wint door de aan Siouxsie Sioux herinnerende zang. Het is met andere woorden een dubbeltje op zijn kant. Buitenbeentje Dead nature is een ontbeend, amper instrumentaal te noemen werkstukje dat sfeervol als voornaamste eigenschap draagt.
Het is moeilijk in te schatten hoe verguld Joy Division-fans eigenlijk zullen zijn met dit plaatje. De muziek die ze graag horen, wordt hen rijkelijk geserveerd, doch bij tijden valt de neiging amper te onderdrukken om te gaan roepen: “Pas op! Hysterische vrouwen!”
Je kan deze review ook hier lezen op Indiestyle.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten