Twee jaar geleden speelde Chantal Acda (je kent haar misschien van Sleepingdog of True Bypass, en vrijwel zeker van Isbells) op een poëziefestival. Ze was onder de indruk van de poëzie die ze er hoorde van Lotte Dodion, en schreef prompt enkele nummers bij de gedichten die ze gehoord had. Het groeide uit tot een crossover-project, Nu Nog Even Niet, waarbij Chantal de muziek voor haar rekening nam, Lotte Dodion de gedichten schreef en Inge Bos tekeningen maakte. Geen wonder dat deze EP, die vijf nummers telt, ook qua vormgeving erg begerenswaardig geworden is.
De gedichten vertellen over liefde die pijnlijk is, maar die tegelijk ook waard is beleefd te worden, over uiteengaan en naar elkaar verlangen. Chantal Acda weet ze met haar stem, die nu uitzonderlijk in het Nederlands zingt, écht tot leven te wekken en de sfeer te geven die ze verdienen. Zowel de gedichten, de liedjes als de tekeningen stralen scherpe randen uit aan een ogenschijnlijk rustig leventje. Muzikaal blijft Acda erg dicht bij wat ze met Sleepingdog maakte, en doet ze denken aan A Winged Victory For The Sullen, Nils Frahm en Peter Broderick. De tekeningen (op de hoezen en in het tekstboekje) herinneren ons sterk aan die van Valhalla Avenue van The Fatima Mansions.
In het openingstrio Nosferatu, Houston we've got a problem en Kaper op de kust blijft alles heel dicht bij elkaar en de songs vloeien vrijwel naadloos in elkaar over. Boekentoren krijgt wat meer kracht mee, muzikaal dan, want de bijna-fluisterzang houdt aan. Daardoor blijft ook de kwetsbaarheid intact. Hoewel Bouwverlof een mooi gedicht is, doet de frasering die Chantal Acda hanteert het niet helemaal eer aan.
Vijf gedichten voorzien van een intimistisch muzikaal kleed en opgesmukt met intrigerende tekeningen, dat is geen alledaagse EP. Maar het is er wel eentje om te koesteren, en af en toe een afspeelbeurt te gunnen, tot in lengte van dagen.
Je kan deze recensie ook hier lezen op Indiestyle.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten