De N-VA heeft haar "wit konijn" voor de gemeenteraadsverkiezingen in Antwerpen voorgesteld: de vader van Marie-Rose Morel.
Zo verleggen ze nogmaals een grens. Het leek me al heel moeilijk om dode ex-politici van een andere partij te recupereren voor eigen doeleinden, maar kijk eens aan: Bart De Wever is er toch in geslaagd. En zo wordt de lijstduwer iemand die politiek nog niets betekend heeft en die enkel door zijn familieband met een overleden populaire politica, die nooit iets voor de N-VA heeft betekend, stemmen moet lokken. De man zelf verklaarde zijn keuze door een half-gewauweld "maar ik weet dat ze op het eind van haar leven dàcht aan de N-VA en dus leek me dit een gepast eerbetoon". Qué?
Wat is de volgende stap? Extreem-rechts dat een achterkleinkind van Lenin op de lijst zet, die dat een "gepast eerbetoon" noemt omdat hij horen zeggen heeft op familiefeestjes dat Lenin niet zo heel blij was met de weg die Stalin insloeg... ?
Hoeveel schaamtelozer kan je eigenlijk nog worden in de politiek recuperatie?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten