I Am Oak

Smachtende stemmen die invallen na enkele lijnen zang van een man die klinkt als de broer van The Bony King Of Nowhere: er zijn slechtere manieren om een album te openen. Famine is meteen een hoogtepunt op een album dat geen zwak moment kent, en zet Nowhere or Tammensaari perfect in. I Am Oak, uit Utrecht, levert met dit derde album een puik visitekaartje af voor wie hen nog niet kent, en doet aan klantenbinding bij hen die On claws en/of Oasem al kennen.

Grown trekt de lijn verder uit het openingsnummer, voegt er meer kracht aan toe en sleurt de laatste luisteraar die nog aan de zijlijn stond, met armen gekruist en afwachtend, het album in. Twee liederen ver weten we al dat deze plaat onontkoombaar is. En al zal I Am Oak er niet blijken in te slagen het hoge niveau helemaal vol te houden, na enkele luisterbeurten zijn we helemaal verknocht aan de Utrechtnaren. Boulders sluit het openingstrio af met nagenoeg dezelfde ingedriënten, al is het een tikje minder overtuigend.

Mistflarden of hun auditief equivalent drijven voorbij in de intro van Palpable, de samenzang verwarmt de woonkamer en het rijk arrangement laat het nummer helemaal openbloeien. Daarna is het tijd om even uit te rusten, en Roam is een erg geslaagde song voor dat doeleind. Dat is Drooom (nee, wees gerust, we hebben geen klinker teveel getypt) nog meer eigenlijk, omdat hierin I Am Oak er opnieuw in slaagt (soms ingehouden) kracht te verzoenen met rust. De piano-aanslagen klinken beheerst terwijl ze sterke emoties verraden, en onze indruk wordt bevestigd door de invallende, scheurende gitaren en het gebrom als van een overvliegende bommenwerper. Amper anderhalve minuut lang, het kan voldoende zijn om een onuitwisbare indruk na te laten, zo blijkt.

Thijs Kuijken zingt dan opnieuw met een timbre dat erg dicht aanleunt bij Bram Vanparys, de al eerder genoemde knokige koning van nergens. Marrow klinkt in het geheel van de plaat minder indrukwekkend dan de andere nummers, hoewel gerichte beluistering van dit ene nummer het potentieel ervan alsnog blootlegt. Ook over Cluster en I am forrest kunnen we niks slechts vertellen, al verzinken ze naast de andere nummers wat in het niets. Die drie opeenvolgende nummers lijken even het gevoel te geven dat het album wegzakt, dat het misschien te lang is. Maar net wanneer je denkt dat je dit album “goed zonder meer” zal moeten beoordelen, steekt I Am Oak een tandje bij, en het afsluitend trio van deze plaat bewijst dat ze het beste voor laatst bewaard hebben.

Reins is een perfecte single, met sprankelende details (let maar eens op het raspen in de brug) en opnieuw die kracht gecombineerd met een soort rust, waardoor het nummer onder je huid gaat kruipen. Kippenvel is ons deel, en dat verhevigt nog met Vares varas. Dit, dames en heren, is hoe je (bijna) alles wat muziek kan opwekken, bijeenbrengt op een organische manier en er een geheel, een échte Song met hoofdletter van maakt. Weerstand is nutteloos, laat u wegzinken in de gloedvolle stem van de zangeres en klanken die Fins klinken (de plaat werd opgenomen in het zuiden van Finland), en in de piano die als een moeras uw voeten naar beneden zuigt. En nog is het niet gedaan! Afsluiter Everything in waves kondigt met een lange brom het einde aan, een gitaar speelt een eenvoudige melodie en Thijs Kuijken perst er met zijn prachtige stem opnieuw single-materiaal uit, met een weerhaakje zodat dit nummer zich in je hersenen boort, zich vasthaakt en niet meer loslaat. De drie nummers op het eind van de plaat struikelen over elkaar om de titel van beste song op deze plaat te claimen, en de grote winnaar is de luisteraar.

Oasem was al een mooie, bejubelde plaat en I Am Oak is er met verve in geslaagd die prestatie te overtreffen en een (hopelijk voorlopig) orgelpunt, hoogtepunt te plaatsen als een uitroepteken.

Je vindt deze recensie ook hier op Indiestyle.

In ruil voor wat publiciteit (delen op Facebook of Twitter) krijg je hier gratis het nummer Palpable. Beluister het hier alvast (fragment uit radioprogramma op BBC6):







En hier is nog een sessie van I Am Oak in Amsterdam:

 

Roam (live)