Nu de Rock Rally opnieuw in het verschiet ligt, lijkt het me een goed moment om eens stil te staan bij wat (behalve songs schrijven) misschien wel de moeilijkste klus is waar elke artiest of band mee te kampen heeft: de keuze van een bandnaam (of artiestennaam, voor wie solo gaat).
Daar hangt veel van af, meer dan je soms zou denken. En, je wil toch niet nét beroemd worden als je een stomme naam hebt, in afwachting van een beter idee. Dat is precies wat ik persoonlijk denk dat School Is Cool overkwam (maar daar had ik het al eens over).
Een korte krachtige naam is natuurlijk altijd goed meegenomen, maar ik wil het toch vooral eens hebben over die creatievelingen die een originele, vaak lange naam bedenken. Want, ik geef het toe, die bands vind ik vaak al intrigerend alleen al maar op basis van hun bandnaam.
Jawel, zo ontdekte ik ooit We Seem To Have Misplaced Our Igloo, alsook Cymbals Eat Guitars en al veel vroeger And You Will Know Us By The Trail Of Dead en Clap Your Hands Say Yeah. En wat te denken van Kiss The Anus Of A Black Cat (niet te verwarren met My Cat Is An Alien), of You Say France & I Whistle (we bedoelen hier duidelijk niet You Say Party!, We Say Die!). Sommige bands evolueren van A Silver Mt Zion tot Thee Silver Mt Zion Memorial Orchestra & Tra-La-La Band (ooit maakten ze zelfs een plaat waarbij ze hun naam moesten uitbreiden met "with Choir").
Bands die ik nog niet ken, maar die ik beslist wel eens wil leren kennen, alleen al omwille van hun naam:
- A Clean Kitchen Is A Happy Kitchen
- The Pains Of Being Pure At Heart
- A Pale Horse Named Death
- We Were Promised Jetpacks
- We Came As Romans
- Pulled Apart By Horses
- A Winged Victory For The Sullen
- No Use For A Name
En u? Welke bands intrigeren u alleen al door hun bandnaam?
2 opmerkingen:
Lap, ik had het niet mogen lezen.
Ik ben even door mijn platenkast gegaan om er een paar op te zoeken.
Ik ben al vier dagen bezig met het besnuffelen van bestofte en minder bestofte muziek met de meest onnozele, ontroerende, stoere en intrigerende namen. Teveel om hier allemaal neer te poten. Ooit schrijf ik er ook een blogstukje over.
Die wil ik wel nog meegeven, de meest intrigerende titel van een plaat: The doctors ate the evidence, van Pica
Ah, ik ben nu al benieuwd naar je eigen blogstukje.
Uit mijn eigen collectie vind ik deze ook nog wel leuk : "Pardon my French" van Fuck (mooie hoes trouwens!)
En er is deze plaat van Scott Matthew (heb ik zelf helaas niet): There Is An Ocean That Divides And With My Longing I Can Charge It With A Voltage That's So Violent To Cross It Could Mean Death
Een reactie posten