In de Handelsbeurs in Gent mocht Terry Lee Hale, blijkbaar net als zes jaar geleden, openen voor The Walkabouts. Deze Amerikaanse singer-songwriter woont tegenwoordig na vele omzwervingen in Parijs, al kan je de invloeden uit Texas (zijn geboortestaat) nog horen in zijn muziek. Na een instrumentaal gitaarnummer begon hij veelbelovend aan zijn set. Het aan The Walkabouts opgedragen Big Mountain bleek echter een te kleffe ode aan de thuisstad (waar hij vroeger woonde) die muzikaal te weinig om het lijf had, en tot overmaat van ramp werd dit nummer gevolgd door een valse start voor het volgend lied, wegens technische problemen. Dat haalde ook nog eens de vaart uit de set. We moeten wel toegeven dat zijn afsluiter dan weer wél puik was.
Ook The Walkabouts hadden af te rekenen met technische problemen (een “crackle” in de basgitaar) bij de start van Thin of the air. Zij gingen daar evenwel met heel veel flair en humor mee om. En we kunnen meteen al verklappen dat ze ook duizend keer beter waren dan hun voorprogramma, méér nog, het was een uitmuntend, subliem concert.
Uiteraard werd rijkelijk geput uit het nieuwe materiaal van het vorig jaar verschenen Travels in the dustland, afgewisseld met heel veel oudere nummers. Hoogtepunten kiezen was in deze set bijzonder moeilijk (het was eigenlijk één groot hoogtepunt). Toch sprongen The light will stay on (wellicht hun grootste “succes”) en The diviner er nog uit. The diviner toonde zich ook live een uitstekende staalkaart van het vocaal kunnen van zangeres Carla Torgerson en het gitaarwerk van Chris Eckman. Ook de overige bandleden (waaronder één nieuwe gitarist) kweten zich voortreffelijk van hun taak.
In de bisronde vertelde Chris Eckman een anekdote bij het ooit op een Sub Pop-sampler verschenen Grand theft auto, die zich afspeelde in België. Ze speelden in 1992 op een klein festivalletje in het oosten van het land, en één toeschouwer bleef de hele tijd van dichtbij hetzelfde verzoek schreeuwen. Aan hem werd de song dan ook meteen opgedragen.
Het terechte applaus riep de groep nog een tweede keer terug voor opnieuw twee nummers, waarvan het laatste door Eckman benoemd werd als “officialy not even a Walkabouts song, but it's as close as it can get”.
Ook na bijna 30 jaar en na een pauze van 6 jaar, werd de klasse nog maar eens geëtaleerd, eerder al op het album en nu ook op het podium.
Setlist :
1. Every river will burn
2. The dustlands
3. Rebecca wild
4. They are not like us
5. Follow me an angel
6. Thin of the air
7. Lazarus heart
8. Long drive in a slow machine
9. The light will stay on
10. Soul thief
11. Acetylene
12. My diviner
13. Prayer for you
14. Jack Candy
15. The stopping-off place
Bis 1 :
1. Horizon fade
2. Grand theft auto
Bis 2 :
1. Wild sky revelry
2. Death at low water (van Chris & Carla)
Je vindt dit verslag ook hier op Indiestyle.
En dankzij Roen kwam ik er niet alleen achter wat het laatste bisnummer was, maar hij vertelde me ook nog eens dat Bruce Springsteens State trooper verscholen zat achteraan Grand theft auto, en dat ze als "intro" voor het openingsnummer de instrumentale extra track Ghosted (enkel verkrijgbaar op de vinyl versie van hun album) gebruikten...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten