School Is Cool

Er zijn gevallen bekend van bands die toen ze onverwacht succesvol werden, alsnog spijt kregen over de naam die ze hadden gekozen, omdat ze daar nu verder mee moesten. Het begon ooit als een grap, of als een soort interim-naam tot ze iets beter vonden, maar het kwam er nooit van om die te wijzigen in een serieus klinkende naam waarmee je trots de wereld kon veroveren. In onze fantasie gebeurt dat dezer dagen ook met School Is Cool, een naam waarmee je hoongelach en spot dreigt op te wekken, en die straks misschien tot ver buiten onze landsgrenzen bekend zal worden.

Winst vorig in Humo's Rock Rally, enkele fijne singles en nu dus een debuutalbum: dat alles kan er voor zorgen dat dit een blijvertje is. Want we zullen u niet langer in spanning houden: het debuutalbum Entropology is het meest recente bewijs dat deze band een eigen sound heeft, goeie nummers kan schrijven en uitvoeren en consistent is in haar muziek.

Opener The world is gonna end tonight is al wekenlang vaak te horen op de radio en klinkt ons dus al bekend in de oren, maar bovenal bevat het enkele elementen die doorheen het hele album zo kenmerkend zullen blijken te zijn: strijkers die mee het ritme van de songs dragen, sowieso een groot gewicht bij de percussie en melodieuze arrangementen. Het meezinggehalte ligt hoog, en dat is niet voor het laatst op dit album. Niet alleen de andere singles, In want of something en New kids in town, maar ook songs als The road to Rome en Warpaint kunnen we na een drietal luisterbeurten meefluiten, meezingen en meeneuriën alsof het classics zijn uit onze jeugd.

Consistentie valt hier trouwens niet te verwarren met eentonigheid of meer-van-hetzelfde. De variatie is immers binnen die consistentie erg hoog, met rustige noten in Of delusions, Algorithms en het eerste deel van slotnummer (Entropology), en heerlijke synthpop in Car, backseat, parking lot (dat nog eens hernomen wordt in een akoestische kampvuurversie) en Trouble in the engine room. En wat te denken van tweelingbroertjes Dawn, and a newly hatched damselfly en On the beach of Hanalei (niet toevallig na elkaar op deze plaat) die voortdrijven op snelle ritmes (en in het tweede nummer zelfs een echo van Ravi Shankar op speed): pure klasse en live ongetwijfeld overrompelend energiek!

Tweemaal plaatst het viertal een Interlude tussen de nummers, een kort instrumentaal tussendoortje dat niet stoort, maar ook niet onmisbaar is.

Zwakke nummers staan er niet op dit album, enkele goeie zeker, en zeer goeie zelfs en meerdere uitstekende: zo haalt een goede student een grote onderscheiding en dat is dan ook wat School Is Cool verdient met hun debuut.

Je vindt deze recensie ook hier op het vernieuwde Indiestyle.