In London zag ik de nieuwste film van Mike Leigh : Happy-go-lucky. Het is een vrolijke, optimistische, grappige, ontspannende en bijzonder mooi gemaakte film. Omdat ze daar natuurlijk geen ondertitels geven bij de film, was het niet altijd makkelijk om alles goed te verstaan, en ik ben er zeker van dat ik sommige grappen gemist heb, maar gelukkig is mijn Engels goed genoeg om het meeste te kunnen volgen, en aan deze film heb ik enorm veel plezier beleefd.
We volgen Poppy, een onderwijzeres met een wel heel optimistische en vrolijke ingesteldheid. Ze ziet overal het goede van in, heeft plezier en maakt zich weinig zorgen. Zelfs de diefstal van haar fiets brengt haar niet echt uit evenwicht. Ze besluit wel rijlessen te volgen, en de rij-instructeur die haar zal voorbereiden op haar rij-examen, is in alles het tegendeel van haar : verbitterd, zwartgallig, altijd ernstig en duidelijk getekend door het leven. Die combantie zorgt voor hilarische toestanden, maar eigenlijk zijn alle belevenissen van Poppy in deze film hartverwarmend en soms ook ontroerend (want het gaat heus niet allemaal goed in deze film). Maar -om het met Poppy te zeggen- het leven is soms best lastig, maar dat maakt er allemaal deel van uit, niet ?
Naar het einde van de film kan het immer goede humeur een beetje op de zenuwen gaan werken (zó rooskleurig is het leven nu ook weer niet...), maar wie zich durft overgeven aan de flow van de film, zal toch genieten. Het verhaal is gesitueerd in London, en gezien de context waarin ik de film zag (tijdens mijn allereerste bezoek ooit aan de stad, op de avond van mijn eerste dag daar), gaf dat een extra dimensie aan het geheel (ik herkende af en toe plaatsen in de film).
Bij ons komt de film pas op 27 augustus in de bioscoop (in Engeland is hij vanaf volgende week al op DVD beschikbaar!), en voor wie houdt van een goeie film én zich lekker wil ontspannen, kan ik deze film heel erg aanbevelen ! Nooit gedacht dat een Mike Leigh film zo grappig kon zijn, trouwens...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten