Wat een zalig concept is dat toch van het Brusselse viertal We Stood Like Kings om oude films van een nieuwe soundtrack te voorzien. De keuze van die films is overigens niet voor de hand liggend. Voor Berlin 1927 kozen ze voor Berlin: Die Sinfonie der Großstadt, een stille film van Walter Ruttmann. A sixth part of the world, een communistische propagandafilm van Dziga Vertov uit 1926, levert de beelden voor USSR 1926. Die film én live uitvoering zag ik in Brugge. En nu is er dus USA 1982. De hoofdstedelingen maken dit keer nieuwe muziek bij Koyaanisqatsi. Deze documentaire van Godfrey Reggio was oorspronkelijk al door Philip Glass voorzien van muziek, wat toont dat het kwartet dit keer wel erg ambitieus was.
Ik beluisterde de originele muziek, die gekenmerkt wordt door de strakheid van modern klassiek maar niettemin warm klinkt. Wat bij We Stood Like Kings meteen opvalt, is dat ze weliswaar bij de eerste pianonoten van opener Holy Ghosts die kenmerken benaderen, maar ze daarna toch een geheel andere weg inslaan. Zodra het nummer openbarst, overvalt ons een weelderigheid die bij Philip Glass minder aanwezig is. De piano blijft weliswaar ook nadien erg nadrukkelijk aanwezig, ze wordt telkens weer overstemd door de gitaren en drums die de post-rock van de band voluit op de rails zetten. Huzarenstuk en pièce de résistance is het meer dan tien minuten lange Nuages. Verder hou ik ook enorm van het dreigend aanvattende Grand illusion, het verrassend kwetsbare Machines en de in het eerste deel opensplijtende, maar alsnog rustig eindigende afsluiter Atlas centaur.
De film zelf zag ik (hoewel ik daar de kans toe had), nog niet omdat ik hem pas wil zien met live deze muziek erbij. Ik ben heel benieuwd naar de totaalervaring die dat oplevert. Dat kan onder meer morgenavond in Buda in Kortrijk, op 26/10 in De Klinker in Aarschot en op 1/2/18 in de Handelsbeurs in Gent. De volledige concertkalender vind je hier.
Beluister hieronder het volledige album:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten