Het moet ergens halfweg de jaren negentig geweest zijn dat ik de vinylplaat van Lou Reed en John Cale kocht, zonder eigenlijk echt goed te weten welke kat in een zak ik kocht. Nu viel die kat méér dan mee, in tegenstelling tot echte poezen, waar ik echt niets mee heb.
Ik had Lou Reed leren kennen via zijn plaat New York en de box Between thought and expression: the Lou Reed anthology. Ik vond de man zijn muziek best wel moeilijk. Er was niet meteen een klik, maar tegelijk voelde ik meteen dat hier een ongepolijste diamant wachtte om door mij ten volle gewaardeerd te worden. En zo belandde ik dus bij deze plaat die ik me blindelings aanschafte (ook al omdat John Cale me wél meteen aansprak).
Ik leerde uit de liner notes dat Drella eigenlijk Andy Warhol was en dat deze plaat een hommage was van de twee bekendste leden van Velvet Underground aan hun grote inspirator.
Meerdere luisterbeurten waren nog eer ik het album in zijn geheel naar waarde wist te schatten. Beide heren slagen er hier in hun sterktes te bundelen (al zouden ze naar het schijnt nog tijdens het maken van deze plaat hervallen in hun oude ruzie). En dat levert enkele prachtige songs op: Style it takes heeft de zachtheid van Cales oeuvre, Work koestert het ruwe dat vaak bij Lou Reed overheerst.
Waarom deze plaat me vooral nauw aan het hart ligt, is omdat het een prachtige inleiding is tot de biografie van Warhol. Je ziet zijn leven door de ogen van twee bevoorrechte getuigen.
Je kan het volledige album hieronder beluisteren:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten