Vrijdagavond, de enige avond dat ik naar het overigens erg fijne festival Feest In Het Park in Oudenaarde ging, kregen we op verschillende podia enkele leuke en vooral uiteenlopende optredens te zien. Samen met mijn lief en mijn beste vriend gingen we vooral voor dEUS, maar vooraf kregen we concerten voor de kiezen die gingen van "best wel ok" tot héél goed.
Op het hoofdpodium mocht Wallace Vanborn de avond aftrappen. Ze deden dat met vurige gitaren en drums die kreupel het podium verlieten (meerdere sets drumsticks moesten er aan geloven). Energiek als de band aanvankelijk klonk, viel na een tijdje toch op dat ze écht goeie songs voorlopig nog missen. Het trio kon daardoor niet echt beklijven.
In de tent waar het Gentse café (dat ook een concertzaaltje heeft) Charlatan mocht programmeren, stonden Safi en Spreej klaar voor hun set. Opener Trots, de titelsong van hun nieuwe album, liet meteen zien dat ze wel wat in hun mars hebben, maar legde ook al een beetje hun zwakheden bloot. Ook Equilibrium bewees dat dit duo, ondersteund door een beatmast en af en toe een toetsenist, muzikaal over een goeie basis beschikt voor hun hiphop, maar zeker live tekstueel niet sterk genoeg uit de hoek komt. Breng het terug en Naast mij bevatten goeie samples en beats en zeker live schept dat verwachtingen, maar dan blijken de nummers toch net iets te soft om hun potentieel helemaal te benutten. De Mechelaar en de Gentenaar klinken, zo bleek thuis, op plaat eigenlijk voorlopig nog sterker dan op het podium.
Dé revelatie voor mij was wel de Waalse band Girls In Hawaii. Doorheen hun optreden maakte ik me de bedenking dat indien dit Vlamingen waren geweest, ze bij ons al langer een veel grotere status hadden gehad, want ze overtreffen veruit de meeste Vlaamse indiebands met hun intelligente indiepop en -rock, waarbij ze bijwijlen klinken als The Beach Boys (zoals in Sun of the sons) en nog vaker als dEUS. De frontman zocht tot in de frontstage contact met het enthousiast publiek en naarmate de set vorderde, kregen we -terwijl de schemering stilaan inviel- ook nog eens een mooie lichtshow. Het is duidelijk dat deze band, populair ten zuiden van de taalgrens en in Frankrijk, intussen behoorlijk geroutineerd is geworden, al speelden ze met bezieling hun allereerste optreden ooit in Oudenaarde. Songs als Misses (een heerlijk nummer), Rorschach en Switzerland lieten mij noch mijn lief onberoerd.
Van Band Of Skulls, dat ik al eens kort gezien had op Pukkelpop 2010, had ik eerlijk gezegd meer verwacht. Bij de eerste nummers, toen ik nog vlak voor het podium stond, werd ik vooral door de energie omvergeblazen, maar naarmate de set vorderde, bleek er te weinig variatie in hun set te zitten om een uur lang te blijven boeien. In het beste geval, zoals met Death by diamonds and pearls (ooit nog een lied van de week hier), klonk het drietal als een "poor man's White Stripes".
"Hallo, Feest in 't Parkske" Wablieft, Tom Barman? Als de frontman van dEUS zich ooit afvraagt waarom men hem al eens arrogant vindt, dan is het goed eens stil te staan bij hoe denigrerend zoiets eigenlijk wel klinkt. Nu ja, gelukkig is dat de enige smet op een verder heel, heel goed concert van Vlaanderens beste band van de laatste decennia. Al vanaf opener Slow horen we een strak spellende band met uitstekende muzikanten die elkaar op een hoger niveau tillen, waardoor we niet alleen vooral hits krijgen, maar ook geen enkel zwak(ker) moment ontwaren. Of ze nu oude songs als Via (nog steeds uitstekend) en Hotellounge (be the death of me) (mijn persoonlijke favoriet nog steeds) of recentere meesterwerkjes als Quatre mains, Sirens of Constant now spelen, het publiek krijgen ze moeiteloos op hun hand maar vooral: je hoort een vijftal op de top van hun kunnen. In Little arithmetics slaagt Barman erin zijn gitaarspel te laten klinken alsof Neil Young zelf de snaren beroert. Helemaal terecht komen ze dan ook terug voor een bisronde met het geweldige trio Theme from Turnpike (pas live besef je hoe goéd deze song wel is), Roses en natuurlijk publiekslieveling Suds and soda.
Setlist:
- Slow
- Via
- The architect
- Constant now
- Instant street
- Fell off the floor, man
- Girls keep drinking
- Sirens
- Little arithmetics
- If you don't get what you want
- Quatre mains
- Hotellounge (be the death of me)
- Nothing really ends
- Bad timing
- Theme from Turnpike
- Roses
- Suds and soda
Fell off the floor, man - dEUS (live)
Verder zagen we tussendoor nog fragmenten van Gangthelabel (goeie opwarmer, meer ook niet), Turbulence (voorwaar opwindende reggae) en Camo and Krooked featuring MC Mota (opzwepende rhymes over stomende drum 'n bass).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten