De doden hebben het goed van Wiegedood, dat is zo'n plaat waarbij titel en bandnaam al laten vermoeden dat je geen mierzoete ballads noch uitbundige popsongs moet verwachten.En dat is ook allerminst wat je krijgt, want hun muziek noemen ze zelf atmosferische black metal.
Ken je het geluid van met een open raam langs een bomenrij rijden, waarbij de weerkaatsing van de autogeluiden heel wisselend binnenkomt, omdat het terugbotsen van de golven de hele tijd verschillende loopt (dichtbije bomen en andere landschapselementen op een grotere afstand)? Ik herken het in het dreunen dat overheerst in Svanesang, dat overigens halverwege de song een heel rustig middenstuk kent. Het is wennen aan dat gedreun en tegelijk heeft het wel iets: het maakt het nummer zeer onrustig en net het contrast met het middenstuk zorgt voor een bevreemdende ervaring. Het dreunen komt overigens ook terug in Kwaad bloed, dat pas naar het einde enige relatieve rust toelaat. Mijn favoriet is echter de titelsong De doden hebben het goed, de meest melodieuze lap metal die je hier te horen krijgt. In het lang uitgesponnen Onder gaan keert het dreunende geluid terug en in die zin vormt deze afsluiter (die eindigt met een Russische die declameert met een stem die erg intrigerend klinkt) de synthese van het album: een combinatie van dreunende metal en melodieën waarvoor je wel als luisteraar enige inspanning moet leveren.
Wiegedood, met leden die hun sporen al verdienden bij Amenra, Oathbreaker, Rise And Fall en Hessian, levert met deze vier songs een plaat af die je niet meteen binnenlaat, maar vraagt dat je bewijst dat je de luisterervaring aan kan. En wie benieuwd is naar hoe atmosferische black metal klinkt, krijgt een boeiende toegang tot die wonderbaarlijke muzikale wereld.
Je kan dit album hier kopen. Hieronder kan je het alvast beluisteren:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten