21 februari 2015

Gelezen (69)

De vernedering - Philip Roth


In deze korte roman van Philip Roth overkomt de gevierde acteur Simon Axler de nachtmerrie van elke kunstenaar: zijn talent is ineens verdwenen. Zijn wereld stort in en wanneer er ineens toch een licht schijnt in de duisternis, in de vorm van de lesbische dochter van een vriend die verliefd wordt op hem, blijkt het onafwendbare uiteindelijk niet af te wentelen. Aftakeling en verlies zijn centrale thema's in een boek dat ik wel goed vind, maar ook weer niet tot het beste vind behoren wat ik al van deze auteur las.

Het behouden huis - Willem Frederik Hermans


  
We bevinden ons in deze novelle van W.F. Hermans in volle oorlogstijd. Dat blijkt ook voor zij die erin verwikkeld zijn, een verwarrende staat. Het hoofdpersonage doet zich voor als de eigenaar van een leegstaand huis in een net veroverd (of verloren) stadje. Net als in een echte Griekse tragedie leidt de ene leugen tot het volgende misverstand tot een noodlottige keuze die veeleer het nieuwe probleem vormt dan wel de oplossing. Onderhoudende kennismaking was dit voor mij met Hermans. 
 
Saabyes circus - Lars Saabye Christensen


Lars Saabye Christensen ken ik al langer, van het magistrale Yesterday. In dit boek, dat erg autobiografisch is, valt de auteur (die zelf het hoofdpersonage is), op het podium van zijn stoel tijdens een lezing. Eén lange flashback vertelt ons zijn avonturen als bloemenbezorger, een baantje dat hij aanneemt om zich een gitaar te kunnen aanschaffen.Wonderlijke personages bevolken deze roman, al kan hij niet tippen aan het eerder genoemde boek.

De geesten van de Andes - Mario Vargas Llosa


Van Mario Vargas Llosa, de Peruaanse auteur die enkele jaren geleden nog presidentskandidaat was  en in 2010 de Nobelprijs voor literatuur won, las ik nooit eerder iets en het was mijn vriend die me de weg wees richting deze Zuidamerikaanse literaire reus. In De geesten van de Andes moet korporaal Lituma (een naar blijkt vaker terugkerend personage) samen met zijn adjudant Tomás mysterieuze verdwijningen oplossen. Beiden bevinden zich in gebied waar Het Lichtend Pad, de extreem-linkse terreurbeweging, vaak toeslaat en tegen een achtergrond van angst voor terroristen en het bijgeloof van de Andesbewoners schildert Vargas Llosa liefdesgeschiedenissen en een bij wijzen magisch-realistisch verhaal. Het was voor mij, onbekend als ik ben met Zuid-Amerika, wennen aan de setting om helemaal in het verhaal te komen, maar dat bleek de moeite waard.


Funny girl - Nick Hornby



Sophie Straw, een mooi meisje dat weigert de overwinning als Miss Blackpool te aanvaarden, probeert in de voetsporen te treden van haar idool Lucille Ball. Humor door vrouwen blijkt in de jaren 60 geen evidentie. In een wereld van televisie, glamour en glitter schetst Nick Hornby, één van mijn favoriete schrijvers, in zijn nieuwste boek een prachtig beeld van de jaren 60 en 70 in een in wezen conservatief Engeland.

Zwart gat - Charles Burns


In deze graphic novel van Charles Burns blijken heel wat tieners aangetast door een besmettelijke ziekte waardoor ze aan de kant van de maatschappij terechtkomen. De allegorie gaat bij momenten wat verloren, de opbouw van het verhaal is weliswaar knap geconstrueerd maar niet altijd even makkelijk te volgen (dat sommige personages nogal op elkaar lijken is in een strip natuurlijk niet erg handig) en hoewel ik op het eind overwegend positief ben over dit boek, is het niet meteen iets waarvan ik zou aanraden het hoog op je verlanglijstje te zetten.

Mark Rotho - Annie Cohen-Solal


Annie Cohen-Solal heeft een heel degelijke biografie geschreven van Mark Rothko, de Amerikaanse abstracte schilder wiens doeken altijd een grote aantrekkingskracht op me hebben uitgeoefend. De concrete aanleiding om dit boek te lezen, is de tentoonstelling in het Gemeentemuseum in Den Haag. Ik slaagde erin het boek tijdig uit te krijgen vooraleer het bezoek aan die expositie, dus ik ben benieuwd of het me zal helpen om beter te begrijpen wat ik er allemaal te zien zal krijgen.

2 opmerkingen:

Lies zei

Thanks voor de tip over Rothko! En helemaal akkoord wat betreft Nick Hornby (ook één van mijn favorieten).

Sven zei

Graag gedaan!