04 augustus 2014
The National Jazz Trio Of Scotland
Een langspeler maken zonder dat één groepslid een instrument bespeelt, lijkt fictie. Toch is dat precies wat The National Jazz Trio Of Scotland doet op Standars vol III. Grappig detail is bovendien dat het “trio” eigenlijk bestaat uit vier leden: Bill Wells zorgt voor alle samples en Aby Vulliamy, Kate Sugden en Lorna Gilfedder nemen de zang voor hun rekening. Jazz is het evenmin.
Zulke weetjes zijn aardig maar de grote vraag is toch of we hier een goeie plaat voor onze neus hebben. En om meteen het antwoord te geven: goed is ze wel, meer ook niet. Alive and well vat het album rustig aan en weet te bekoren door de kalmte die als grootste wezenskenmerk naar voren treedt. Op het einde van het tiende nummer echter zijn we de tranquiliteit een beetje beu geraakt. Enige rimpeling op het wateroppervlak kan voor ons nooit kwaad. Hoe ingenieus de songs ook in elkaar zitten, hoe hoorbaar zuiver alle details een plekje krijgen, hoe helder de zang ook is, het geheel overstijgt jammer genoeg amper de som der afzonderlijke delen. Eigenlijk verdraagt deze muziek geen plek op de achtergrond terwijl je andere zaken doet. Intens luisteren laat je genieten, verdringen naar de tweede plaats verandert dit vooral in muzikaal behang dat de aandacht weliswaar niet verstoort van wat je nog aan het uitvreten bent.
Grote sterktes zijn de prachtige zang, de al eerder genoemde loepzuivere details, de precieze arrangementen en de consistentie. Het spitsen van de oren resulteert in lichte bewondering voor wat deze muzikanten weten te maken ondanks de afwezigheid van échte instrumenten (al zitten die natuurlijk wél echt in de samples). With me tonight, geschreven door Brian Wilson van The Beach Boys, krijgt een a capella aandoende bewerking. Wanneer we op hun Facebook-pagina merken dat ze in het verleden al eens in een kerk optraden, wekt dat weinig verbazing. De vocalen en het voorplan dat zij opeisen, passen immers uitstekend in zo’n omgeving. Liar voert ons terug naar de hoogdagen van de lounge.
Wanneer de sterktes nauw aanleunen bij de zwaktes van een plaat en wanneer de omstandigheden waarin je ze beluistert van grote invloed zijn op de beoordeling, is een quotering niet evident. Wij twijfelen dan ook tussen 3 sterren en ietsje meer. Als je dat extraatje ook wil horen, raden we je aan je terug te trekken in een stil en donker hoekje om de liedjes helemaal te absorberen.
Je kan deze recensie ook hier lezen op Indiestyle.
Labels:
2014,
indiestyle,
mening,
muziek,
nieuwe release
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten