Ook deze maand weer zet ik twintig parels op een rij, waarvan enkele al een mooie leeftijd bereikt hebben (en ouder zijn dan ikzelf).
Hier zijn ze:
1. All day and all of the night (at the BBC) - The Kinks: deze week besteedde Studio Brussel heel wat aandacht aan Britpop. De mosterd haalden die bands echter onder meer bij The Kinks, dus het is niet meer dan logisch dat we met deze klassieker beginnen.
2. Fire - Arthur Brown: nog zo'n klassieker waarvan ik heel blij was hem nog eens opnieuw te horen, op een verzamelaar met garage rock en dergelijke.
3. On a rope - Rocket From The Crypt: in 1995 zag ik Rocket From The Crypt op Pukkelpop. Ik was meer dan onder de indruk van deze band, die ik voordien nog nooit gehoord had. Deze song doet me het meest denken aan de energieke set die ze er toen speelden in glitterpakjes.
4. Undone (The sweater song) - Weezer: het is telkens weer lachen met de tekst van dit nummer van Weezer. In gekkigheid moeten ze hier niet onder doen voor Pavement.
5. Nellie the elephant - Toy Dolls: mijn kinderen vinden dit erg grappig. Ze begrijpen nog niet voldoende Engels om helemaal mee te zijn, maar dat belette hen niet om hier helemaal loos te gaan fantaseren hoe hele kleuterklassen meezingen in Engeland.
6. The city sleeps - MC 900 Ft. Jesus: toen ik ooit voor het eerst dit nummer hoorde, was ik er erg door geïntrigeerd. Ik kocht de week erna de vinyl single en in mijn collectie singles is dit er een eentje die regelmatig op de draaitafel belandt.
7. Bonnie and Clyde - Brigitte Bardot et Serge Gainsbourg: via de associatie met MC Solaar en Renegade Soundwave belandde ik bij het origineel waaruit ze beiden putten, van Serge Gainsbourg en één van de vrouwen in zijn leven, Brigitte Bardot.
8. La Buddha affaire - Indochine: tussen de eerste platen die ik ooit ontleende uit de bib in Ledeberg, zat 7000 danses van Indochine. Zo'n leenbeurt was vaak erg avontuurlijk, want ik liet me leiden door wat er aantrekkelijk uitzag, zelfs als ik de band langs geen kanten kende. Deze Fransen bleken een aangename verrassing waar ik tot op heden nog graag naar teruggrijp.
9. Zobi la mouche - Les Négresses Vertes: er is een lange tijd geweest dat ik vond dat de enige echt interessante Franse muzikanten in feite maar halvelings Frans waren, zoals Mano Negra en Les Négresses Vertes.
10. Goon gumpas - Aphex Twin: Richard D. James, beter bekend als Aphex Twin, blijft één van de meest avontuurlijke muzikanten die er af en toe in slaagt een heel toegankelijk nummer te maken zonder zichzelf te verloochenen. Waar hij in Windowlicker de radiovriendelijkheid zelf nog saboteert, verbreekt hij de magie op deze song niet. Ooit, toen ik een lief dat voor kleuterleidster studeerde en een muziekmoment moest voorbereiden voor op stage, gaf ik haar dit mee om met de kleuters naar te luisteren en op te dansen...
11. Planet D (Portishead remix) - Sabres Of Paradise: Haunted dancehall is zo'n dance-album dat eigenlijk heel goed was maar intussen tussen de plooien der vergetelheid is gesukkeld. Tijd dus om het nog eens op te diepen.
12. Swamp thing - The Grid: met Swamp thing kende The Grid een bescheiden hitje, maar het hele album, Evolver, waarop dit terug te vinden is, bevatte eigenlijk verrassend goeie songs. Jammer genoeg is het niet te vinden op Spotify en heb ik me dus hiertoe moeten beperken, al maakt de banjo hier ook een opvallende dance-track van.
13. Rocks - Primal Scream: in november vorig jaar zag ik Primal Scream nog live aan het werk in de Gentse Vooruit. In 1994 zetten ze hiermee de dansvloer al in vuur en vlam.
14. Mouth for war - Pantera: Vulgar display of power is een albumtitel die weinig aan de verbeelding overlaat en zou mijn eerste kennismaking worden met Pantera. Ik was helemaal ondersteboven van de rauwe kracht ervan.
15. Vai toma no cu - Nailbomb: ooit heb ik de kelder in het ouderlijk huis geschilderd (ik moest me er een beetje bukken) terwijl een cassette op een kleine radio-cassettespeler het hele album Point blank van Nailbomb, een zijproject van enkele Sepulturaleden, uitbraakte. De mindere geluidskwaliteit en de slechte akoestiek maakten dat mijn moeder me gek verklaarde, maar ik genoot toch ten volle van de "arbeidsvitaminen".
16. Hold back - The Revival Hour: vorig jaar maakte ik bij DOK kennis met de band van DM Stith, wiens album Heavy ghost uit 2009 steengoed blijft. Met liedjes als dit lijkt hun bandnaam niet gestolen...
17. Missie how you let me down - The Richard Thompson Band: Richard Thompson is zo'n artiest die je altijd weer dreigt te vergeten, hoewel hij intussen al een indrukwekkend aantal topplaten heeft gemaakt. En dan wou ik ook niet kiezen voor zijn meest bekende songs, maar eerder voor dit klein pareltje.
18. Stairs - Emily Jane White: de grootste muzikale ontdekking van 2009 was misschien wel Emily Jane White, die ik op enkele straten afstand van waar ik toen woonde, live zag optreden in een zaaltje boven een café. Haar plaat Victorian America werd één van mijn favorieten.
19. Song to the siren - This Mortal Coil: This Mortal Coil leerde ik kennen via hun single You and your sister maar ik koos toch voor dit dromerig liedje, dat overigens lange tijd gebruikt werd in een visueel erg mooie gemaakte reclame voor een parfum.
20. Do you really want to hurt me - Violent Femmes: en we eindigen met een bijzonder cover, door een band die best wat vaker mag gedraaid worden: Violent Femmes.
Beluister hieronder de hele lijst:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten