Al meer dan een decennium voedt het Texaanse Shearwater ons met regelmaat wijd uitlopende muziek, die meandert tussen folkrock en psychedelische rock. Het leverde hen een trouwe aanhang op en ze toerden al met een pak bands. Samen van stad naar stad trekken om er op te treden, zo weten we, schept verbondenheid en leidt al eens tot samenwerkingen. Wat de Amerikanen op dit nieuwste album presenteren, is echter een heel bijzondere uiting van hun bewondering voor hun reisgenoten.
Op Fellow travelers coveren ze immers songs van groepen waarmee ze de podia deelden. Het begint al met een korte intro, die eigenlijk een fragment is van een liedje van Jesca Hoop. Verder worden onder meer Coldplay, waarmee Shearwater meermaals vergeleken werd, Xiu Xiu, St. Vincent, Wye Oak en The Baptist Generals vereerd. Hoogtepunt is een potente herwerking van Natural one van Folk Implosion, dat je misschien kent van de soundtrack van Kids. De Texanen blijven dicht genoeg bij het origineel zodat niets van de oorspronkelijke kracht verloren gaat en slagen er tegelijkertijd in hun eigen sound toe te voegen zodat je niet het gevoel krijgt dat het een pure imitatie geworden is.
Tomorrow, in een rockender jasje dan het origineel van Clinic, wordt mee ingespeeld door Chris Flemmons van The Baptist Generals. Diens eigen Fucked up life wordt dan weer mee onder handen genomen door Clinic. Ook mooi is het eigen nummer, A wake for the minotaur, dat samen met Sharon Van Etten gebracht wordt. En we worden ook wel een beetje week van Ambiguity, een prachtlied van David Thomas Broughton. De breekbaarheid ervan wordt alle eer aangedaan en daarmee slagen Jonathan Meiburg en zijn kompanen erin je op het topje van de stoel je laten zitten, je ziel binnen te dringen en je te raken door op de juiste momenten nét die toetsen aan te brengen die het reliëf van de song verdiepen.
Naar ons toegefluisterd werd, was het eigenlijk niet de bedoeling dat dit zou uitgroeien tot een volledige plaat en wilde Shearwater het wachten tussen Animal joy en de volgende worp, waarvan de opnames momenteel volop bezig zijn, wat verlichten met een tussendoortje. Het is gelukkig méér geworden dan voorzien. En al kunnen ze wat ons betreft hier nog niet tippen aan Rook of Palo Alto, onze favorieten, toch moeten we toegeven dat ze een zeer beluisterenswaardige ode hebben uitgebracht.
Je kan deze recensie ook hier lezen op Indiestyle.
Luister hieronder alvast naar 2 nummers uit de plaat:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten