Wat is het toch altijd hartverwarmend op een concert te zien dat de frontman helemaal opgaat in zijn muziek. Het overkwam ons donderdagavond in de Gentse Charlatan, waar Democrazy de New Yorkse band Eraas programmeerde als een tip voor de toekomst. Een doorbraak naar een groter publiek, dat wordt nog even afwachten, maar wie erbij was, zag één van de betere concerten van de afgelopen maanden.
Een ander duo uit New York, Tempers, begon de avond verrassend goed met meteen een dijk van een song, badend in een soort post new wave. Eddie Cooper op gitaar en Jasmine Golestaneh achter de microfoon hadden een hoop vooraf opgenomen instrumenten (drums, bas,…) meegebracht in een “bakje” zodat ze toch als een volledige groep klonken. Jammer genoeg vroeg de bediening ervan zoveel energie en concentratie tussen de nummers door, dat de vaart telkens uit het concert verdween. Met de liedjes zelf zat het nochtans snor.
Robert Toher verdiende al eerder zijn sporen bij Apse en vormt nu met gitarist Austin Stawiars Eraas. In twee jaar tijd bracht het combo evenveel albums uit, en het was vooral uit het tien dagen geleden verschenen Initiation dat gepuurd werd voor hun set. Het gevoel dat ze hun songs kwamen afhaspelen kreeg je echter nooit, want de heren gingen tekeer alsof ze alles ter plekke verzonnen. Zin voor experiment zoals Sonic Youth ging samen met sturende ritmes, waarbij het resultaat ons aan These New Puritans deed denken. Af en toe neigden ze naar triphop, dan weer naar postrock met dance beats. Eén van de hoogtepunten was ongetwijfeld Guardian, dat alle muzikale kwaliteiten waarover de Amerikanen beschikken, verenigt in een drietal minuten.
Terwijl Austin op de achtergrond de gitaar af en toe verruilde voor de basgitaar om telkens creatief aan de slag te gaan, was de frontman het hele optreden lang van de wereld. Hij doolde over het podium, bewoog spastisch op de muziek, greep naar wisselende instrumenten, trok jas en later trui uit, zette zijn muts op en af, draaide aan knopjes alsof hij een ingewikkelde machine bediende, klom op een luidspreker en vertoefde zichtbaar in een eigen universum. Het werkte hypnotiserend en bezwerend, en algauw werd je de muzikale wereld van Eraas ingezogen. En hoewel deze band nog niet tot de top behoort, lieten ze je achter met het gevoel dat je toch een heel bijzonder concert had bijgewoond.
Je kan dit concertverslag ook hier lezen op Indiestyle.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten