The Boxer Rebellion

Het vierde full album van het uit Londen opererende The Boxer Rebellion heet Promises. Het viertal, dat behalve twee Britten ook twee Amerikanen in zijn rangen telt, zag zijn muziek opduiken in films, tv-series en games. Tien jaar na hun debuut-EP hebben ze een reputatie en een fanbase opgebouwd, die ze graag bevestigen met deze nieuwste release.
De grote vraag is natuurlijk of ze daarin slagen. Bij Indiestyle zijn we alvast erg te spreken over de gelaagde, vrij toegankelijke en toch mooi in elkaar geknutselde songs waarvan Fragile een mooi voorbeeld is. De basis voor dit lied wordt gelegd door U2-achtige gitaren, waaroverheen zang gedrapeerd wordt die ons ondanks de heel andere klankkleur toch aan Elbow doet denken. Het zijn referenties die we ook bij enkele andere nummers bovenhalen. De hoge stem van zanger Nathan Nicholson verhoogt de radiovriendelijkheid en het is ons een mysterie waarom deze band niet vaker de FM-frequenties mag berijden. Een lied als Low houdt precies het juiste tempo aan om ergens in het gebied tussen Coldplay en U2 (ineens vallen die Edge-iaanse gitaren weer in na het refrein) een eigen stek te veroveren en in de harten van luisteraars tussen 7 en 77 jaar gesloten te worden.
Hemelbestormers zijn deze mannen niet. Nu eens mogen de drums wat meer op de voorgrond treden (New), dan weer wordt uit een piano een ballad gewrongen (You) en vrijwel overal glijdt de muziek smooth je oren binnen. Drie kwartier lang is het aangenaam toeven in een vaak weids muzikaal landschap. 

Je kan deze recensie ook hier lezen op Indiestyle.