Fata 'El Moustache' Morgana

Engels, Frans, Duits en Nederlands: vroeger zag je woordenboeken van deze vier talen in alle boekenkasten opduiken, meestal van Kramers of Prisma. Of ze vaak gebruikt werden, durven we te betwijfelen, toch in de meeste huishoudens. In Amsterdam heeft een muzikaal vijftal die woordenboeken tot een welbestede investering gemaakt, getuige hun debuutalbum. Al deze talen worden met plezier gebezigd.

Fata 'El Moustache' Morgana, het klinkt niet meteen als een naam om grote internationale sier mee te maken, wegens te lang, te moeilijk en in deze tijden misschien ook iets te Arabisch klinkend. Je verwacht halvelings wereldmuziek, maar enkel binnen een brede definitie daarvan (en dan wordt alles wereldmuziek, niet?) klopt dat ook. Rouwig hoeven we daar niet om te zijn, omdat de mix die ze brengen van rock, funk, eighties electro, punk en disco behoorlijk opzwepend klinkt. Het klinkt ook allemaal veelbelovend voor wie deze band live aan het werk wil zien.

Lange songtitels zijn niet aan deze groep besteed, misschien wel omdat ze tijdens een optreden de vaart uit de set dreigen te halen. En vaart zit erin: opener 'Chantal', 'Car Crash', 'Wasted',... denderen allemaal als een opgefokte TGV voorbij. Het orgeltje dat in veel nummers doorklinkt, verzorgt een haast vintage te noemen toets. 'Rock & Roll' mag als ode aan het muziekgenre terecht de plaat afsluiten, en klinkt als het soort rock dat voor 1991 ('the year punk broke') slechts moeizaam de radio haalde. Bands als The Scabs en The Wolf Banes lijken opgestaan uit hun as, en het aandoenlijke Engels waarin gezongen wordt, leek de voorbije decennia bij lokale bands in onbruik geraakt. Dat ze geen doekjes winden om hun bedoelingen (vrouwen versieren met hun liedjes en uitstraling), mag trouwens blijken uit 'Hou me vast'. Zelden hoorden we een zanger zo rechtstreeks vragen: “Kan ik met je vrijen vannacht?”

Hebben we hier nu een belofte voor de toekomst in onze handen? Dat betwijfelen we, tenminste als je verwacht dat deze band uitgroeit tot een internationaal gewaardeerde indie act. Wel voorspellen we hen een mooie festivaltoekomst, want zowel kleine als middelgrote festivals houden van dit soort aanstekelijke muziek en sfeermakerij, ergens tussen onbekende openers en de headliners in. Fata 'El Moustache' Morgana klinkt ons te retro en heeft ook iets te weinig 'body' om veel meer te worden, maar dat neemt niet weg dat ze een fijn plaatje gemaakt hebben dat nooit misstaat in de platencollectie. En laat ons nu maar eens ons vertaalwoordenboek Duits zoeken, zodat we ten volle begrijpen waarover ze zingen in 'Konzept 1'...

Je vindt deze recensie ook hier op Indiestyle.be