Een soort misthoorn kondigde zondagavond het Britse Holy State aan, dat inderdaad als een orkaan door zijn set raasde. Loeihard en retestrak klonken ze, en ze hielden er de vaart in met krachtige nummers die soms vervaarlijk dicht bij Fugazi aanschuurden. Zeker in “Urges” klonk hun zanger ook effectief een beetje als Ian MacKaye. Met hun halfuurtje noise hadden ze De Zwerver in Leffinge helemaal opgewarmd voor wat nog komen moest.
En wat nog komen moest, was ook niet min. Blood Red Shoes, het duo uit Brighton dat rock herleidt tot zijn essentie met enkel drums en een gitaar, heeft dit jaar een dijk van een tweede album uitgebracht (“Fire like this”) en wist eerder dit jaar ook al te overtuigen op Pukkelpop. Waar op Pukkelpop zangeres-gitariste Laura-Mary Carter (het blijft een wondermooie vrouw) nog de meeste aandacht naar zich toe zoog, was het verrassend genoeg vooral drummer (en mede-vocalist) Steven Ansell die dit keer op het voorplan trad. Misschien zat de verkoudheid van Laura-Mary (we doen ook maar een gok qua diagnose natuurlijk, al hadden heel wat toeschouwers -opvallend veel mannen posteerden vlak voor de zangeres- maar wat graag doktertje gespeeld met haar) er voor iets tussen, maar dankzij geestige bindteksten en commentaar op uit het publiek gebrachte boodschappen, slaagde de drummer er dus in de zaal naar zijn hand te zetten. Natuurlijk kon hij daarbij ook rekenen op de sterke nummers van de band, die niet alleen strakker dan een legging waren, maar ook ondanks het beperkte instrumentarium behoorlijk rijke melodiëring bevatten. Met vroege hoogtepunten als “Light it up” en “I wish I was someone better” of met afsluiter “Heartsink”, en eigenlijk met alles daaromheen, overtuigde de band, kreeg het publiek geweldig aan het dansen, en overtuigden ze om niet alleen hun recentste plaat te kopen, maar ook debuut “Box of secrets”. Ze herinnerden zich nog perfect dat ze ooit eerder op Leffingeleuren stonden (dat was in 2009), en ze vergewisten zich er in ieder geval van dat ook Leffinge niet zal vergeten dat ze langskwamen.
Met nog 2 bisnummers als een soort ereronde, netjes verdeeld over beide albums, etaleerde het Britse duo dat ze hun vrij constante kwaliteit op plaat ook live kunnen waarmaken.
Na de misthoorn waarmee de avond begon, een dijk van een concert : de zee is in Leffinge blijkbaar nooit veraf...
Setlist :
1. It's getting boring by the sea
2. Don't ask
3. Light it up
4. I wish I was someone better
5. One more empty chair
6. Count me out
7. When we wake
8. Say something, say anything
9. It is happening again
10. This is not for you
11. Keeping it close
12. You bring me down
13. Heartsink
Bisronde :
1. Doesn't matter much
2. Follow the line
Je kan deze recensie ook hier lezen op Indiestyle.be
Geen opmerkingen:
Een reactie posten