Meestal houd ik me op mijn blog ver weg van politiek. Het is niet zo dat ik daar geen mening over heb (die heb ik zeker, en het is volgens sommigen zelfs een zeer uitgesproken mening) en het is ook niet dat ik dat niet belangrijk vind (politiek raakt het wezen van de samenleving, en dus ook van ons leven). Maar op het internet wordt het allemaal zo openbaar, dat ik me meestal op de achtergrond wens te houden...
De aanleiding om vandaag toch ook iets over politiek te schrijven, is het nieuwe gedicht dat Ramsey Nasr, in Nederland benoemd tot Dichter des Vaderlands, publiceert op zijn website en waarover hij in Pauw & Witteman helder toelichting komt geven. Hij schreef het gedicht namelijk ter gelegenheid van het nieuwe Nederlandse kabinet, zoals bekend een CDA-VVD-regering met gedoogsteun van Geert Wilders en diens PVV (de coalitie beschikt immers niet over een meerderheid in het Nederlands parlement). Door die gedoogsteun is Wilders de facto de puppetmaster geworden van die regering, die dan ook kiest voor een beleid dat de verharding in de maatschappij (een fenomeen waar we in Vlaanderen ook niet omheen kunnen) bestendigt en goedkeurt, want ze verschaft de verharding op de straat legitimatie door ze (onder het mom van het "dichten van de kloof tussen politiek en burger") in beleid om te zetten.
Dat is volgens mij (en gelukkig ben ik lang niet de enige die er zo over denkt) een zeer onrustwekkende evolutie, en smalend doen over onze noorderburen is zeker niet aan de orde in dit Vlaanderen dat iedereen die anders is, brandmerkt en veroordeelt (in sommige gevallen zelfs letterlijk, zonder bewezen schuld).
Gelukkig bewijst Nasr dat kunst een maatschappelijke relevantie heeft die Schauvliege en co maar al te snel vergeten...
Je mag hier zijn gedicht downloaden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten