Hilde Van Mieghem, die zelf bij de voorstelling deze morgen te gast was, bevestigde dat haar film Smoorverliefd een romantische komedie is. Dat vond ik vreemd (al merk ik overal op internet dat iedereen consequent hetzelfde doet), want al is de film bij wijlen grappig (bedoeld grappig zelfs...), het voelt een beetje (niet helemaal) alsof je "De helaasheid der dingen" ook een komedie zou noemen (wat sommigen misschien wel doen).
De film wist me bij momenten te raken. Thema doorheen het hele verhaal is natuurlijk hoe je je beweegt in relaties en hoe je daar anders naar kijkt als je 13 à 14 bent, als je rond de 20 bent en als je rond de 40 bent. Het was bij momenten pijnlijk herkenbaar, en daar veranderen de inderdaad vaak grappige situaties en complicaties op zich niets aan. En deze film lijkt ook niet op wat ik associeer met romantische komedies zoals we die vaak uit Hollywood voorgeschoteld krijgen (Hugh Grant iemand?) en waar ik meestal de zenuwen van krijg.
Nee, deze film sprak me wel aan. Ik zou het nu ook niet meteen een meesterwerk van de Vlaamse cinema noemen, maar hij is meer dan genietbaar. En ook sluimert er dat ander thema van Hilde Van Mieghem vaak in door (dat ik al ken van De suikerpot, haar mooie kortfilm, en De kus) : de relaties tussen ouders en kinderen en hoe problematisch die kunnen zijn. Vooral de relatie tussen Bert (Koen de Bouw) en Michelle (Marie Vinck) verraadt een grondige kennis van wat ouder-kindrelaties kan bezwaren en zelfs beschadigen, zelfs al valt het in deze film allemaal nog heel erg mee uiteindelijk.
2 opmerkingen:
Hugh Grant is zo engels als hij kan zijn, hoor. Hollywood...? (goed, ik ken niks van films blijkbaar. Kom vooral niet in mijn kast kijken.)
Da's waar, maar hij heeft toch in Hollywood-komedies gespeeld (en in hun Engelse tegenhangers)
Een reactie posten