Een CD op endless repeat beluisteren gedurende een hele avond werken, blijkt een heel goede methode om de parels eruit te vissen. De liedjes die er telkens opnieuw uitspringen, en je even van je werk afleiden met een zalig gevoel van herkenning en een lichte uitnodiging om stilletjes mee te zingen, zijn wellicht de nummers die het op de radio goed zouden doen, in hitlijsten en hotlists weken zouden blijven staan en die iedereens zomer, herfst, winter of lente kunnen kleuren.
Het tweede album van Dan Mangan (het eerste dat in Europa ook uitgebracht wordt) bevat zulke parels. Op “Nice, nice, very nice” is “Robots” het meest opvallende nummer waarvan het refrein me telkens opnieuw uitdagend toelachte (“robots need love too / they want to be loved by you” : zalig zinnetje, uitermate geschikt voor allerlei Facebook-en andere profielen). Ook “The indie queens are waiting” en “Tina's glorious comeback” scheren hoge toppen. We vallen ook voor “Some people” waarin verstilling afgewisseld wordt met hossende hillbillies. Jammer genoeg levert de luistertest ook op dat een aantal nummers na zelfs de zoveelste herhaling ongemerkt voorbij gaat...
Dan Mangan blijkt een voorliefde te hebben voor kleine vertellingen, waarin eenvoudige zinnen zoveel herkenning oproepen dat je je meteen zielsverwant voelt en met de man rond de open haard wil praten over de dingen des levens. De zachtheid en het mededogen, de ingehouden melancholie ook waarmee hij zinnen zingt als “she says : if you're not here make sure at least you miss me” (in “You silly git”), tonen een man met een peperkoeken hart, in een geblokt houthakkershemd met in de ene hand een blikje bier en in de andere hand een stok met marshmallows boven het kampvuur. De vrouwen vallen bij bosjes...
Het is je misschien al opgevallen dat hier nog geen enkele naam van een andere artiest gevallen is ? Dat heeft alles te maken met het allesoverheersende gevoel van herkenning dat de luisteraar treft. De gitaar, de blazers, de stem : ze klinken zo vertrouwd als honderden singer-songwriters op een singer-songwriting congres, maar tegelijk kan je nergens een naam op plakken. There's only one Dan Mangan... is dan ook een logisch besluit.
Door je in te schrijven op de mailinglijst, krijg je het nummer "Road regrets" gratis als mp3. Het album kan je hier kopen.
Je vindt deze recensie ook hier op Indiestyle.be
2 opmerkingen:
een hele avond werken? Excuse me...?
Werken en werken is twee hé...
Daarbij, op Indiestyle kan ik toch moeilijk gaan beweren dat ik heelder avonden zit te chatten (en op mijn blog doe ik dat ook al liever niet, maar ja, daar is het nu wel om zeep natuurlijk...)
Dus laten we het houden op : ik hanteer een brede definitie van "werken"
Een reactie posten