Net achter de ruïnes van de Sint-Baafsabdij ligt het Spaanskasteelplein, al enkele jaren het centrum van MiramirO (het Internationaal Straattheaterfestival). Ook dit jaar vallen er weer pareltjes voor klein en groot te ontdekken, en vanavond genoot ik alvast van de voorstelling "Enfin tranquille" van het Franse gezelschap Mine de Rien.
Je ziet twee kleine huisjes (althans de achtergevel) met een klein tuintje, naast elkaar gelegen. In elk van de huisjes woont een oud vrouwtje. Zonder veel woorden houden beide buurvrouwtjes contact met elkaar, om de eenzaamheid en de ouderdom draaglijk te maken. Het leidt tot alledaagse, vaak grappige tafereeltjes, waarin de ontroering nooit veraf is. De dood van het vogeltje van het ene vrouwtje, de verjaardag van haar buurvrouw en hoe ze die samen vieren,... telkens weten beide dames (op het einde gaan de maskers af en zijn ze meteen 40 jaar jonger...) het publiek met herkenbare kleine gebaren het verhaal in te zuigen. En zo wordt dit staaltje straattheater al snel "het leven zoals het is".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten