Twee dagen Gentse Feesten met de kinderen brachten me onder meer naar het Baudelopark, waar we een stukje Jeugdcircusfestival meepikten, en naar het Huis van Alijn, waar poppentheater ('t Spelleke van de Folklore) met Pierke Pierlala dagelijkse kost is tijdens de feesten...
Rond een houten vloer is het rustig toeven in het gras van het Baudelopark, al kan je natuurlijk ook altijd kiezen voor een plekje op de kleine tribune. Achteraf gezien was ons plekje in het gras een uitstekende keuze. Eerst kregen we een halfuurtje accordeonmuziek voorgeschoteld van iemand die je daar in geen honderd jaar van zou verdenken als je hem zou tegenkomen ergens in Gent : Marino Punk. Deze man ziet eruit als het prototype van de kraker, inclusief roze hanekam. En toch, wie hem al jaren aan het werk ziet, weet dat hij best beminnelijk kan zijn. En geef hem zijn accordeon, en je krijgt zelfs Edith Piaf te horen... Het is niet écht mijn cup of tea, maar voor een half uurtje valt het best goed mee. Hij eindigde zijn optreden met een typisch circusnummer (waarvan ik de naam intussen al lang weer vergeten ben...).
Een stoet steltenlopers met een enorme sleep nam ons op sleeptouw naar een locatie enkele meters verderop, waar we meteen op de eerste rij belandden.
We zagen er een sjofele man, die zich dronken gedroeg, in het Engels vragen waar de artiest was en met die te verwachten artiest de draak steken. Al gauw bleek hij dat echter zelf te zijn. Zogezegd dronken besteeg hij de wel heel buigbare lantaarnpaal om er allerlei halsbrekende toeren uit te halen, boven het publiek te zwalpen en vervaarlijk dichtbij te komen, waarna je enkel wat water uit zijn veldfles over je heen kreeg. De New Yorkse acrobaat kreeg alle lachers in het publiek met gemak op de hand, en het kwartier (dat schat ik toch) dat hij vol maakte, was best een aardig tijdverdrijf gebleken.
Gisteren waren we te laat (uitverkocht !), maar omdat we dan maar tickets voor vandaag gekocht hadden, mochten we er vandaag wel in voor de alweer uitverkochte voorstelling van het poppentheater van Pierke Pierlala in het Huis van Alijn. Het was niet onze eerste kennismaking (je kan wekelijks een voorstelling meepikken...), maar het was alweer een aangenaam spel in het Gents, met genoeg verwijzingen voor jong en oud om iedereen in de ban te houden van wat op zich natuurlijk steeds een eenvoudig verhaal is (zelfs de allerkleinsten dienen geboeid te blijven). In 3 bedrijven mochten we als "vriendjes van Pierke" de schalkse schavuit helpen om 2 in spoken verklede mannen die de gouden sleutel hadden gestolen, te overwinnen en de burgemeester van Sleutelbekegem zijn topstuk uit de gemeentehuiscollectie terug te bezorgen. Grappen over de Mexicaanse griep, Vera Dua, de politie,... gingen er als zoete koek in bij de talrijk meegekomen volwassenen, maar ook de kinderen moeten steevast lachen met de grappige en ondeugende rijmantwoorden die Pierke zijn belagers (én zijn vrienden) geeft (genre : "Dat zal ier nie lang dure" "Ga noar de Coupure" "Wa moekik doen oan de Coupure ?" "Ga noar de friture" "Wa moekik vroagen in die friture ?" "Ne boterham mé confiture").
Na anderhalf uur ludiek vertier, openden de hemelsluizen zich en kregen we de eerste echte onweersbui over ons uitgestort (en neem dat maar héél letterlijk).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten