Voor een fijn, pretentieloos country-album moet je, blijkens After all, bij Rob Baird zijn. De zanger uit Memphis bracht vandaag zijn vierde plaat uit en die bevat tien songs die schitteren door hun eenvoud. Zijn stem is aangenaam (en past uitstekend bij het genre), de liedjes zijn afwisselend en behoren tot de soort waar je ongemerkt mee meezingt of -neuriet (of -fluit, voor mijn part). Give me back my love en Losing hands hebben genoeg popkracht om een radiohit te worden, Ain't going back to you drijft op een ritme dat me meezuigt en in Burning blue doet de gitaar iets wat ik erg leuk vind, ondanks het feit dat ze daardoor ook een beetje melig klinkt. I tried mag hier ook niet onvermeld blijven. En zo kom ik tot de conclusie dat deze plaat best voldoende goeie songs bevat om meerdere luisterbeurten gespreid over het jaar te verdienen. Misschien moet ik ze met een terugkeerpatroon (maandelijks?) maar inplannen in mijn digitale agenda?
Beluister hieronder het volledige album:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten