30 juni 2018

Twintig parels per maand: juni 2018


Intussen is het volop zomer, dat hebben we al gemerkt aan de temperaturen. En voor wie wil, is er nu ook weer de maandelijke lijst van twintig parels, die je kan opzetten tijdens een barbecue of gewoon als je ligt te luieren in je zetel of tuin...
  1. Bad reputation - Freedy Johnston: we starten met dit poppareltje van Freedy Johnston, een begenadigd singer-songwriter uit Kansas wiens albums me eigenlijk nooit tegenvallen
  2. Dyslexic heart - Paul Westerberg: ooit was Paul Westerberg de zanger van The Replacements, maar ik leerde hem eigenlijk kennen via wat solowerk, waaronder een bijdrage aan de soundtrack van Singles, zowat dé grungefilm waarop ook Screaming Trees te horen waren. En toen bleek hij ook de man te zijn van dit leuk singletje...
  3. Are you drinkin' with me Jesus - Jello Biafra with Mojo Nixon: uit de Amerikaanse punkscene duikt Jello Biafra op, de frontman van de legendarische Dead Kennedys. Hier werkte hij samen met Mojo Nixon, op het album Prairie home invasion, een nogal bijzondere "country"-plaat
  4. It's hard to be a saint in the city - Bruce Springsteen: momenteel lees ik de biografie Born to run van Bruce Springsteen en dus wou ik jullie hem niet onthouden in deze selectie
  5. Walk this way - Run DMC with Aerosmith: dit is nog steeds één van de old school hiphopklassiekers uit mijn jeugd die ik nooit moe word
  6. Feel the love - Kid Cudi, Kanye West and Pusha T: Kanye bleek heel productief de laatste maanden, met nu zowat wekelijks een release waarbij hij betrokken is, tot gevolg. Dit komt uit Kids see ghosts van Kid Cudi
  7. Play with fire - Rolling Stones: iets minder bekend dan hun grootste hits, maar één van mijn favoriete oude(re) nummers van The Stones
  8. I looked away - Derek And The Dominos: Eric Clapton maakte met deze groep natuurlijk Layla, maar er zijn nog meer pareltjes te ontdekken in hun oeuvre
  9. Moonshake - Can: de krautrockers van Can blinken vaak uit in ellenlange songs, maar ik hou meer van de gevatheid van kortere nummers zoals dit, dat terug te vinden is op het album Future days uit 1973
  10. I'm in world of trouble - The Sweet Things: deze soulsong van het trio uit Washington dat slechts enkele platen uitbracht, weet de luisteraar gelukkig meteen te raken
  11. Oh pretty woman - Gary Moore: het was een nogal bruuske carrièreswitch die toenmalig metalzanger Gary Moore (Skid Row, Thin Lizzy) maakte toen hij in 1990 ineens koos voor de blues op Still got the blues. Dat hij een potje gitaar kan spelen, dat bewees hij ten overvloede op deze single, die in mijn collectie 45-toerenplaatjes af en toe eens gevist wordt om nog eens op te leggen
  12. Since you asked kindly - BadBadNotGood: we maken zelf ook even een ommezwaai, muzikaal gezien, met dit nummer van BadBadNotGood uit hun plaat III uit 2014
  13. Don't say no - Shlohmo featuring How To Dress Well: laat je meedrijven op de flow
  14. Dark parts - Perfume Genius: onder de naam Perfume Genius maakt Mike Hadreas hele mooie, gevoelige, emotionele muziek over de liefde en hoe die (zeker voor niet-hetero's) vaak lastig en pijnlijk kan zijn
  15. She's still suffering - Cass McCombs: een artiest waar ik veel te weinig naar luister, maar waarvan ik telkens versteld sta als ik het eens doe, is Cass McCombs. Zijn wat ijle stem kan wellicht niet iedereen bekoren, maar zijn songs hopelijk wel
  16. Ride with me - The Lemonheads: net voor ze bekend zouden worden, brachten The Lemonheads het album Lovey uit (in 1990) en dat is ook best de moeite waard
  17. Yr reign - Come: naar aanleiding van de heruitgave van hun album Eleven:eleven (dat twintig jaar oud was), zag ik samen met mijn lief en een bevriende muzikant Come in Amsterdam optreden. Het was een avond vol nostalgie waarop de helft van de zaal leek vol te staan met mensen die ik een beetje kende uit de Gentse muziekscene. Chris Brokaw had ik al eens live gezien in een huiskamer en later zou ik me ook meer verdiepen in de solocarrière van Thalia Zedek, maar het drietal toonde die avond toch vooral waarom het trio zoveel meer is dan de som van de drie afzonderlijke muzikanten
  18. For all the cows - Foo Fighters: in 1995 kon ik me nooit inbeelden dat deze band van Dave Grohl van Nirvana, na de zelfmoord van Kurt Cobain dienst poging om dan maar zelf verder muzikaal zijn weg te vervolgen, zo succesvol zou worden. Ik heb het titelloze debuut op vinyl en soms vind ik dit stiekem eigenlijk nog steeds hun beste plaat...
  19. The day the world went away - Nine Inch Nails: Trent Reznor en zijn band hebben een nieuwe plaat uit, maar ik grijp voor deze selectie graag nog eens terug naar iets uit The fragile, een plaat die toch ook al weer dateert van 1999
  20. The humbling river - Puscifer: afsluiten doe ik deze maand met Puscifer, een supergroep met Maynard James Keenan (van Tool) en een keure aan steeds wisselende gastmuzikanten
Geniet van de volledige afspeellijst:


Geen opmerkingen: