Het Gentse Eleanora had al een split album uitgebracht met Amenra en nu is er dus een eerste eigen, titelloze EP. Het vijftal vuurt 2 rauwe lappen sludge en post-hardcore op ons af die met gemak de 7 minuten overschrijden.
Opener Mammon is van beide mijn favoriet. Langzaam komt de song opzetten, maar zodra de zanger zijn keel openzet en de drums als een mitrailleur de gitaarpartijen ondersteunen, weet je dat de rust wijkt. Een onweer barst los om pas bij de laatste noot tot bedaren te komen. Misschien denk je na tweeëneenhalve minuut dat de storm gaat liggen, maar dat is slechts een schijnbeweging à la Robben. Gelukkig glijden de Gentenaars niet zo makkelijk onderuit bij het minste contact als de Nederlandse voetballer. Integendeel, nog meer duivels worden ontbonden en het keelgat wordt verder opengetrokken voor een niet-aflatende stomende song.
Ook Amenable weet me te bekoren. Eigenlijk ligt het in de lijn van de voorganger op deze EP. Toch is er iets in dit lied dat het nét dat tikkeltje minder goed maakt. Ik denk dat er meer variatie zit in de opener dan hierin en dat het verschil voor mij daarin gemaakt wordt.
Toch is dit een erg te smaken en veelbelovende EP geworden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten