We beluisterden ter voorbereiding van deze review nog eens de eerste albums van Strand Of Oaks. Hun debuut uit 2009, Leave ruin, klonk erg veelbelovend en leverde hen de status op van een interessante, in het oog te houden folkgroep met dat tikkeltje meer. Helaas konden Pope Killdragon uit 2010 en Dark shores uit 2012 de verwachtingen niet helemaal inlossen en zo dreigde het alter ego van Timothy Showalter het etiket “eeuwige belofte” opgespeld te krijgen. En toen kwam de bom die Goshen '97 is, de vooruitgeschoven single met J. Mascis van Dinosaur Jr in een gastrol (en hier nog "lied van de week").
Ineens lijkt alles wel op zijn plaats te vallen. Het ruigere geluid van de beroemde gitarist voegt aan Strand Of Oaks net datgene toe wat de Amerikaan buiten zichzelf laat uitstijgen. Dat het geen toevalstreffer betreft, blijkt meteen uit de tweede op dit schijfje. Heal klinkt erg poppy met een randje New Order. Het spectrum van de singer-songwriter wordt verbreed en we horen ook meer diepgang in de songs. De combinatie van het beste uit de eerste twee nummers op de plaat maakt van het lied erna, Same emotions, een al even geslaagd werkstukje. Zo lijkt wat nog moest ontkiemen op het voorheen gepresteerde oeuvre eindelijk tot wasdom gekomen. Vol bewondering staan we erbij en luisteren we ernaar.
Het is dan ook jammer dat met Shut in teruggekeerd wordt naar de niet onaardige muziek die Showalter tevoren maakte. Slecht is dit zeker niet, doch het niveau blijft niet gehandhaafd. Woke up to the light is op het eerste gehoor in hetzelfde bedje ziek, al geven meerdere luisterbeurten vooral de details bloot die een meerwaarde betekenen. De hoofdtelefoon biedt soelaas voor wie ten volle de kracht van dit met klefheid flirtende lied wil beleven. In hetzelfde rijtje hoort ook Plymouth thuis. Daartegenover staan dan weer songs als JM, For me en Mirage year die openbloeien tot potige rockloeiers. Wait for love is wat dat betreft een type-voorbeeld: episch is in deze een goedgekozen term.
We blijven op het einde achter met het gevoel dat er misschien nog wel nét iets meer inzat, maar wat een vooruitgang heeft Strand Of Oaks al gemaakt. Wij zijn ervan overtuigd dat de Amerikaan eindelijk boven de radar uittorent om niet langer onopgemerkt te blijven.
Je kan deze recensie ook hier lezen op Indiestyle.
Beluister hieronder het volledige album:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten