We zagen enkele voorstellingen gisteren op het Puppetbuskerfestival...
Voor de optreden op de Koornmarkt startten, zagen we al op een grasperkje de voorstelling Le cercle van het Franse Cie Spirale, waarin de prehistorie met rudimentaire, prachtige houten poppen tot leven werd gewekt.
Voor de optreden op de Koornmarkt startten, zagen we al op een grasperkje de voorstelling Le cercle van het Franse Cie Spirale, waarin de prehistorie met rudimentaire, prachtige houten poppen tot leven werd gewekt.
Het Italiaanse Cia Dromosofista bracht Historieta di un abrazo (Vertelling van een omhelzing), een mooie voorstelling waarin verschillende vormen van poppentheater elkaar afwisselden, met muziek erbij. Het was vooral vertederend, en met zoveel zichtbaar plezier gespeeld, dat de grijze regenwolken bijna verdreven werden. De vreemde voorstelling Dirk van het Nederlandse Electric Circus viel wat tegen : een robot-zwerver achter een winkelwagentje met een orgeltje, maar echt veel gebeurde er niet en er werd ook niet gesproken, zodat het niet langer dan een paar minuten kon boeien. De Chileen van Teatrapo hadden we vorig jaar of zo ook al aan het werk gezien met zijn grote pop Sophia waarmee hij enkele duetten zingt en grappig inspeelt op het publiek...
's Avonds stond een verscheurende keuze op het menu op Boomtown. Door een programmatiewissel stond Josh T. Pearson al op de eerste dag geprogrammeerd, en we hadden net Avi Buffalo aangestipt op het groot podium. Hun optreden vorig jaar op Pukkelpop was goed, al was de afwezigheid van de toetseniste toen een verzwakking. We hoopten dan ook op een klinkende revanche, en bovendien stelde Avi Buffalo heel wat nieuw materiaal voor van het later dit jaar te verschijnen tweede album. Jammer genoeg ontbreekt nog steeds een toetseniste (ze stapte ziek en moe van het touren uit de band), en die zou het optreden meer glans hebben kunnen geven. Immers, de hoge stem van zanger Avi Zahner-Isenberg gaat soms wat verloren in de hardere gitaarnummers, en we herinneren ons dat de keyboards de balans in de nummers beter maakte, waardoor ook zijn stem beter tot zijn recht kwam. Je hoort het in nummers waarin de gitaren minder hard gaan of er hogere noten gespeeld worden : dan is de groep op zijn sterkst, met een passend geluid bij de stem... En je hoort het in hun grote hit What's in it for, waarin de huidige balans in het geluid het nummer eigenlijk iets minder goed maakt.
Toch waren we bijzonder gecharmeerd voor de oudere en nieuwe nummers, en na een aarzelende start werd het een meer dan gesmaakt optreden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten