Na een EP en twee albums kiest Ansatz Der Maschine, intussen uitgegroeid tot een achtkoppige band, resoluut voor zang op het nieuwe album Heat. In zeven van de negen nummers worden aan het palet van diverse instrumenten vocalen toegevoegd, en dat is een heel nieuw pad voor deze groep. De engelachtige stem van zangeres Renée Sys wordt bovendien aangevuld met drie gastvocalisten.
In Le vent polaire, een in het Frans gezongen politiek statement dat opgedragen wordt aan Stéphane Hessel, de peetvader van de indignados, voegt David Bovée (bekend van Think Of One) kracht toe. In February 11th is het de beurt aan Anton Walgrave om met zijn typische stemgeluid meer diepgang te geven aan dit dreiging opbouwende nummer. Maar het knapste huzarenstukje levert Vinz in A never ending blues. Zijn rauwe stem geeft de eerste drie minuten een alt.country- en bluesklank, waardoor dit lied behoorlijk atypisch wordt voor Ansatz Der Maschine. Helemaal op het einde van deze song keert hij nog even terug om de cirkel rond te maken.
Er is meer aan de hand op deze plaat dan je eerst zou denken. Zo verandert afsluiter A never ending blues in een jazzy orgasme van instrumenten, lang nadat de stem van Vinz is uitgedoofd, en zo sluimeren er doorheen heel wat nummers oosterse klanken, die de mystiek onderstrepen. Bovendien komen de instrumenten wat meer op de voorgrond en wordt de elektronica, toch steeds een belangrijk onderdeel van hun muziek, wat meer ten dienste daarvan gesteld.
Vrijwel elk nummer wordt expliciet opgedragen. In de meeste gevallen is de gelukkige een karakter uit een roman (Mevrouw Verona uit het boek van Dimitri Verhulst, Jean-Baptiste Grenouille uit Het Parfum,…), dan eens een filmpersonage (Madman Mundt uit Barton Fink) en diverse inspiratiebronnen (waaronder de 93-jarige Hessel en de overleden Sparklehorse-spil Mark Linkous). Het geeft aan dat de groep veel te vertellen heeft, zowel muzikaal als tekstueel.
Met de nieuwe wegen die Ansatz Der Maschine inslaat, bewijzen ze niet voor één gat te vangen te zijn. Echo’s van wereldmuziek (luister maar eens goed naar de outro van Ka) en Indochine (de poppy manier waarop oosterse elementen in de muziek verweven worden), referenties naar Sparklehorse en zowat de halve Duysterplaylist en de verhoogde toegankelijkheid (waar de vocalen voor veel tussenzitten) zou deze derde plaat wel eens het kiertje waarop ze hier en daar de deur al hadden weten te zetten, kunnen openduwen. En al is dit geen muziek die makkelijk airplay zal weten te versieren, de grote stap voorwaarts is gezet.
Ansatz Der Maschine stelt dit album live voor in De Kreun op 21/1. We zagen de try-out (daarover later meer) en kunnen u nu al verklappen dat het een wondermooi concert wordt...
Je vindt deze recensie ook hier op Indiestyle.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten