Wil je The Beatles eens horen in een psychedelische versie die de overdrijving niet schuwt? Bij wie beter kan je dan terecht dan bij The Flaming Lips. Met een hele rits gastmuzikanten namen ze Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band onder handen en dat resulteert in één van de meest opmerkelijke albums die we dit jaar al hoorden.
In de opener mogen My Morning Jacket, J. Mascis en Fever The Ghost de gitaren laten schuren en schreeuwen waardoor de song alle richtingen uitgaat. Daarna wordt With a little help from my friends door de mangel gehaald met stemmen die door allerlei effecten vervormd worden. Enkel wie nu nog niet afgehaakt heeft, zal deze cover- en tributeplaat weten te waarderen. Het stuitert immers iedere kant op met grillige sprongen die een mens amper kan volgen. Verbaasd zijn we, elke beluistering opnieuw. In zulke omstandigheden is het moeilijk een oordeel te vellen of we dit nu goed vinden of niet.
Op de lijst met gasten die The Flaming Lips hebben aangezocht, prijkt de wel erg verrassende Miley Cyrus. Samen met Moby vervoegt ze Wayne Coyne en zijn trawanten voor Lucy in the sky with diamonds. Wat ze met deze klassieker aanvangen, is origineel, dat wel, maar geen spek naar onze bek. De vaart werd uit het refrein gehaald; dat was op papier vast een interessante piste, die helaas in de uitvoering niet werkt. De samenwerking met Morgan Delt, een artiest die psychedelica naar nieuwe hoogten tracht te voeren, levert zoals te voorspellen geen nuchtere versie op van Getting better. Toch is dit verdienstelijker dan het vorige nummer.
De algemene trend zal intussen wel duidelijk zijn en dus skippen wij met plezier naar die songs die wél relevante bijdragen aan de verzameling Beatlescovers zijn. Being for the benefit of Mr. Kite! wordt door Puscifer, MJ Keenan en Sunbears getransformeerd tot een geluidscollage die ons de oren laat spitsen. Ook Lovely Rita, dat The Beatles de 21e eeuw in katapulteert, schenken we graag onze onverdeelde aandacht. Tegan And Sara verzorgen de vocalen en dat is een duidelijke meerwaarde. Wij roepen dit lied uit tot het hoogtepunt. A day in the life is niet kapot te krijgen en dat wordt bewezen met de hulp van Miley Cyrus (opnieuw) en New Fumes. Wayne Coyne blijft relatief dicht bij het origineel wanneer hij zingt. Halverwege wordt helemaal een andere richting ingeslagen, tot de plaat abrupt eindigt.
Bijzonder is het juiste woord om deze schijf te omschrijven. Het is zowat de muzikale variant van Fear and loathing in Las Vegas: een ongelooflijke trip waarvan je achteraf blij bent dat je hem toch één keer meegemaakt hebt, maar niet meteen van die aard dat je dit nu elke dag, of zelfs week, wil herhalen. The Flaming Lips en hun muzikale vrienden zullen we niet zo vaak van stal halen, vrezen we, maar een paar keer per jaar op het einde van een verbluffende nacht, wanneer we met zijn allen moe zijn en ver heen, dan is hun moment gekomen.
Je kan deze recensie ook hier lezen op Indiestyle.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten