Deze ochtend overleed de voormalige Britse premier Margaret Thatcher. U kan op het wereldwijde web meer dan voldoende informatie vinden over haar leven en haar politieke verwezenlijkingen, en het staat buiten kijf dat ze een bijzonder invloedrijke politica was die het aanzien van de wereld grondig heeft veranderd tijdens haar lange regeerperiode.
Lof daarvoor moet u van mij niet verwachten. Als psycholoog, werkzaam in de welzijnszorg, kan ik niet anders dan met treurnis en woede kijken naar de wereld die zij mee vorm heeft gegeven en waarin de zwakkeren (en dat zijn doorgaans de mensen voor wie ik werk) een steeds moeilijker plaats hebben gekregen. Veel beter dan ik dat kan heeft Paul Verhaeghe in zijn recente boeken de analyse gemaakt van de impact van neoliberalisme en kapitalisme op de geestelijke gezondheid, en ik kan me daar enkel bij aansluiten.
Met haar verzet tegen arbeiders, vakbonden en tegen herverdeling van rijkdommen plaveide ze de weg voor economische hervormingen die de huidige economische crisis, de bankencrisis, de afbouw van de sociale zekerheid en de publieke dienstverlening en de groter geworden kloof tussen arm en rijk hebben mogelijk gemaakt. Hoewel ik vrijwel overal lees dat ze in die mate integer was dat zijzelf daar niet persoonlijk rijker van wou worden en dat ze zich strikt hield aan haar politieke overtuiging; kunnen haar ideeën en de mijne amper verder uit elkaar staan. Haar politiek testament maakte mogelijk dat psychopatische persoonlijkheden de winners werden in de rat race van de beurzen en de verafgoding van de winst, zoals overigens perfect geïllustreerd in American psycho van Brett Easton Ellis, dat ik altijd als een aanklacht tegen haar en Reagan heb gelezen. Als psycholoog kan ik daarover enkel verbijsterd zijn, en het intriest vinden dat we gaandeweg de persoonlijkheidskenmerken van psychopaten zijn gaan vereren.
Staan juichen zoals sommigen omdat ze overleden is, daarentegen, zal ik ook niet doen. Niet alleen vind ik een overlijden zelden tot nooit een reden tot vreugde, bovendien haalt het ook niets uit. Haar overlijden zal aan waar we staan en waar we naartoe gaan, niets meer veranderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten