Ik heb de laatste tijd weer "flink" gelezen en daarbij heb ik me net als vorig jaar een beetje laten leiden door de Zomer van het Spannende Boek.
Zo las ik dit jaar de aanrader van de vorige zomer : Ritueel van Mo Hayder. Wanneer duikers van de politie een hand vinden in het water van de haven, begint een speurtocht die leidt langs Afrikaanse rituelen en drugscentra, en waarbij de auteur erin slaagt de spanning goed gaande te houden. Zoals gewoonlijk in dit genre, wordt het misdaadverhaal verweven met de persoonlijke geschiedenissen van de betrokkenen politiemensen.
Hoewel ik totnogtoe al verbazingwekkend genoten heb van dit soort boeken (die ik in niet al te grote hoeveelheden tot mij tracht te nemen), is de "literaire" kwaliteit in dit genre niet altijd zo goed als ik gewoon ben van de overige romans die ik lees. Het was dan ook een verademing ook eens een boek te kunnen lezen waarin de literaire kwaliteiten van de auteur ook meer dan behoorlijk zijn. De Ijslandse schrijver Arnaldur Indriðason slaagt erin in wat me de tip van deze Zomer van het Spannende Boek leek, een mooie taal te gebruiken om aan een rustig tempo een goed uitgewerkt verhaal te vertellen (natuurlijk zijn de misdaadlijnen ook hier weer verweven met het persoonlijk leven van de rechercheur die de zaak aanpakt, maar dat is blijkbaar een wetmatigheid in het genre, vermoed ik intussen...). In Onderkoeld wordt een zelfmoord door rechercheur Erlendur wat naderbij onderzocht, en hij krijgt onverwacht ook nog enkele nieuwe elementen in heel oude verdwijningszaken voor de voet geworpen. Het is vooral het tempo van dit boek, waardoor de personages en de plot de kans krijgen voldoende diepgang te ontwikkelen, dat me bijzonder lyrisch maakt...
Tussendoor las ik kortverhalen van Richard Yates, de schrijver van het bejubelde en vorig jaar verfilmde Revolutionary road, die bijeengebracht zijn in Veertien soorten eenzaamheid. De titel maakt zijn belofte meer dan waar, want in elk van de zorgvuldig opgebouwde kortverhalen krijgen we te maken met mensen die op soms heel verschillende manieren heel eenzaam zijn. Nu is eenzaamheid een thema waarmee ik als lezer al altijd enige affiniteit mee gevoeld heb, en wanneer de auteur er ook nog in slaagt zulke uitgebalanceerde werkstukjes af te leveren, dan vlieg er als een razende door het boek en geniet er dubbel en dik van...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten