Silk degrees uit 1976 is nog steeds één van de mooiste platen uit de jaren zeventig en de maker ervan, Boz Scaggs, leerde ik eigenlijk in 1994 kennen via het al even fijne album Some change. Verrassend genoeg blijkt de man maar platen te blijven uitbrengen, niet veel, met lange tussenpauzes weliswaar, maar ze zijn steevast de moeite. De vorige dateerde uit 2015 (A fool to care) en bevatte duetten met Bonnie Raitt en Lucinda Williams. En nu is er dus Out of the blues.
Op dit album laat hij zich bijstaan door onder meer Ray Parker Jr. (mij vooral bekend van de titelsong uit de film Ghostbusters), Charlie Sexton en drummer Jim Keltner (de beroemde sessiemuzikant die aan de zijde stond van grootheden als Bob Dylan, Ry Cooder, Eric Clapton, bijna alle Beatles op hun solo-albums, Carly Simon en nog een heleboel anderen). Het resultaat zijn negen songs die kwaliteit en degelijkheid uitstralen. Nu zijn dat kwaliteiten waar niks mis mee is, zolang ze ook maar vergezeld worden van bevlogenheid en opwinding. Die horen we ook het meest terug op Radiator 110 en Little miss night and day. Maar ook enkele van de tragere songs, zoals afsluiter The feeling is gone en I've just to forget you, zijn meer dan uitstekend. In On the beach zingt Boz Scaggs de heel herkenbare tekst "I need a crowd of people but I can't face them day to day". Dat heen en weer geslingerd worden tussen mensen rondom je nodig hebben en tegelijk erg onwennig zijn in gezelschap, niet goed weten hoe met andere om te gaan, het is iets wat niet alleen sommige sterren ervaren, voor wie het podium vaak een veilige cocon is om zich te kunnen verhouden tot anderen. Deze song spreekt me dan ook nog het meest aan...
Beluister hieronder het volledige album:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten