Er wordt aan de afstemknop gedraaid van een radio, waardoor je al zappend flarden uit de ether oppikt. Zo start Liefde is niks van Wim Toucour. Veertien songs volgen nadien van deze man uit Wetteren die laveert tussen folk, kleinkunst en wereldmuziek, al houdt hij er vast niet van als ik probeer hem in hokjes te vatten. Voor hem zijn muzikale hokjes immers eerder dwangbuizen dan houvast voor wie zijn muziek wil ontdekken.
Met E ko no mi, i ka ni me krijgen we meteen één van zijn oudste nummers. In de loop der jaren hoorden we zijn aanklacht tegen het primaat van de economie al meermaals, in diverse bezettingen, en het liedje is intussen mooi gerijpt. Dat geldt ook voor Beetje Tourette, dat het psychiatrisch label samen met andere stempels uit de DSM met humor afschudt. Wie nog twijfelde aan 's mans afkeer voor predikaten, labels, stempels en hokjes, kan niet anders dan die twijfel te laten varen.
Rustig wordt de liefde bezongen in het titelnummer, niet als iets groots en fenomenaals, maar eerder als een alledaags wondertje, een bijna banaal en vooral sober verschijnsel dat net in die achterlating van toeters en bellen zijn schoonheid toont. De klarinet van Isolde Van der Goten en de contrabas van Kris Van Daele injecteren een scheut zondagse jazz in Konfituur. Dat speelse zit bij Zullen we nog 'es? vooral in de teksten die een soort naïeve stoutheid in de dubbele betekenissen legt.
Na enkele liedjes over de liefde gooit Wim ons zijn visie op de wereld voor de voeten in Schaf Brussel af. Terwijl we ons muzikaal in Latijns-Amerika wanen, worden we getrakteerd op zijn moeilijke verhouding tot onze vaderlandse hoofdstad. Hoewel hij Brussel op zich de moeite waard vindt, is de verkeersindigestie die er al lang geleden ontstond voor hem de druppel die de emmer doet overlopen. Van Brussel gaat het naar Gent waar Zeven jaar zich afspeelt, van een kritische blik op de wereld rondom gaat het naar een verzaligde terugblik op het eigen centrum van de wereld, zijn lief.
Achteromkijken naar de eigen jeugd gebeurt in De bron van de Molenbeek. De avonturen van twee kinderen, broers van negen en elf, klinken muzikaal wat minder avontuurlijk en de toon is daardoor één van zondagnamiddags herinneringen ophalen dan van stoere-jongens-durf. Oh Maria! klinkt ons een pak spannender in de oren door de Afrikaanse muzikale invloeden.
Een soort Nederlands hanteren dat typische taalfouten gebruikt van migranten is altijd een beetje een heikele onderneming, vind ik. Al qarya is een bewerking van een Het dorp dat de meeste mensen kennen van Wim Sonneveld (en dat origineel La montagne van Jean Ferrat was). Zelfs het "tuinpad van mijn vader" (maar dan met de als lidwoord in plaats van het) is erin achtergebleven. Ondanks de goede bedoelingen waaraan ik niet twijfel, blijft het ongemak bij het krakkemikkig Vlaams een beetje in de weg zitten. Of dat meer zegt over mij dan over Wim Toucour, is vast een hele avond discussie waard...
Het kort intermezzo Pelea dient als inleiding tot Ambras (al is het mij een raadsel waarom het dan met zijn 20 seconden toch als apart nummer gezien wordt). Voor een liedje dat onhebbelijkheden, ruzietjes en gekibbel als onderwerp heeft, vind ik de muziek wat te braaf. Er mocht wat mij betreft wat meer vonken, wat meer vuur, wat meer "ambras" in. Doorheen de hele plaat laat Wim zich vooral kennen als "ne goeie gast" die het goed voor heeft met de anderen en zichzelf niet een grotere plaats wil toedichten dan de uiteindelijke filosofische nietigheid van élke mens hem laat toekomen. Toch, Wim, zijn er momenten waarop het allemaal ook in de noten en arrangementen wat stouter mag...
Afgesloten wordt er met Zonder woorden, een cover van Bart Peeters (die de mosterd dan weer haalde bij What is love all about van World Party). Het laatste stof dwarrelt neer, het doek valt en de rust wiegt zachtjes als een veertje naar beneden. Nu ja, dat is een beetje zonder het extraatje gerekend, waarin een kindje nog kort wat komt zingen. Wel vertederend...
Momenteel zijn er geen optredens gepland, maar houd zeker de Facebookpagina van Wim Toucour in de gaten voor toekomstige speeldata.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten