25 oktober 2013

Zola Jesus


Zoals het palmboompje van Island Records vroeger voor vele mensen een kwaliteitslabel werd, lijkt het cirkeltje met daarin een driehoek van Sacred Bones Records na de releases van The Men, Pop. 1280, Föllakzoid en Led Er Est een gelijkaardige status te verwerven bij de avontuurlijke muziekliefhebber. Aan dat indrukwekkende lijstje mag ook Zola Jesus toegevoegd worden, die net Versions uitbracht, het vierde album al van de Amerikaanse met Russische roots.
De muziek die ons voorgeschoteld wordt, valt niet zo makkelijk in een vakje onder te brengen, wat doorgaans een heel goed teken is. De hyperkinetische strijkers uit Fall back verlenen de vocalen een zenuwachtig trekje. Daartegenover wordt de rust geplaatst die door de diepe celloklanken opgeroepen wordt in Hikokomori. Beide nummers hebben wat weg van composities van Michael Nyman, wiens pianowerk misschien niet onbekend voorkomt voor wie de film van Jane Campion (The piano) ook auditief goed in zich opneemt. Het mag meteen al duidelijk zijn dat Zola Jesus zich op de rand beweegt van pop en rock enerzijds en modern klassiek anderzijds. Dat raakvlak uit zich in een tweespalt tussen instrumenten die Klara ambiëren en zang waar we ons pakweg de Rotonde van de Botanique bij voorstellen. Als je van ons namedropping verwacht, komen we overigens uit bij Julianna Barwick en een snuifje Diamanda Galas.
Run me out lijkt zich, tot de drums zich roeren, perfect in bovenstaande beschrijving te kunnen vinden, en toch zijn het net de toegevoerde ritmes die de sfeer helemaal veranderen. Of dit een goede single zou zijn, gaan we nu ook weer niet beweren, maar het is een prikkelend nummer, zoveel staat buiten kijf. Ook In your nature dient zich aan als een song die zijn kop boven de rest uitsteekt, waarin we The xx herkennen. Doch bovenal overheersen de strijkpartijen op dit album, waardoor sommigen misschien geneigd zijn na een half uurtje af te haken. Wie de ruim veertig minuten volhoudt, weet zich beloond met een pareltje dat geen etiket verdraagt. En Vessel, het bonuslied op de cd, blijkt bovendien één van de hoogtepunten van deze plaat.

Je vindt deze recensie ook hier op Indiestyle.

Geen opmerkingen: