Het boek The great Gatsby van F. Scott Fitzgerald hoort tot het canon van de Amerikaanse literatuur, en dan is het altijd wat risicovol je aan een verfilming te wagen. De Australiër Baz Luhrmann bewees echter al eerder met Romeo + Juliet dat hij met een heel eigentijdse twist én tegelijk trouw aan het origineel weg kan komen.
Ook deze film oogt modern, transponeert het verhaal deels naar een meer hedendaagse setting en is visueel opnieuw zo prikkelend dat je al gauw doorhebt dat het hier inderdaad dezelfde regisseur betreft als bij voornoemde Shakespeareverfilming én Moulin Rouge. Wanneer in het begin ingezoomd wordt op de hoogdagen van Wall Street, die de grote crash voorafgaan, en wanneer Luhrmann hiphop terecht lijkt te hanteren als de moderne variant van jazz (overigens neemt Jay-Z een groot deel van de soundtrack voor zijn rekening, en mag ook spitsbroeder Kanye West mee opdraven), lijkt het even op als we een schalkse vingerwijzing zullen krijgen naar de hedendaagse situatie, maar die blijft verder uit.
Het krachtige verhaal van Fitzgerald vormt de grootste troef van deze film, die bij momenten verbluffend oogt, maar soms ook wat diepgang lijkt te missen. En mijn lief, dat heel veel interbellum had verwacht, was wat teleurgesteld. Groots is de film niet geworden, maar het blijft een mooie manier om kennis te maken met het uitstekend verhaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten