En het blijkt dat als je goed en veel luistert naar muziek, er ongelooflijk veel goeie muziek blijkt te worden gemaakt, ook nog in 2009 (al zou je stilaan denken dat alle mogelijke combinaties om muzieknoten in te zetten, intussen wel al eens ergens zullen gebruikt zijn...). 2009 was dan ook een muzikaal zeer rijk jaar, waarin ik heel wat mooie albums hoorde (en dan waren er ook nog eens een heleboel goeie singles uit middelmatige of mindere albums, enkele goeie EP's en heel wat compilaties om duimen en vingers van af te likken...) En dankzij internet kan je zoveel muziek in zoveel niches horen, dat je er helemaal dol van zou worden !
Hieronder mijn top 20 van 2009, maar daarnaast waren er ook nog prachtige albums van The Most Serene Republic, Black Lips, We vs Death, The Big Pink, Dave Rawlings Machine, Absynthe Minded, Micah P Hinson, Son Volt, Vic Chesnutt, The Deer Tracks, Helado Negro, 5 years of Hyperdub (verzamelaar), Rickie Lee Jones, Dirty Projectors, The Clientele, Soulsavers, Kris Kristofferson, The Temper Trap, Mastodon, Das Pop, Sunset Rubdown, Levon Helm, Elvis Perkins In Dearland, Slaid Cleaves, Regina Spektor, Dinosaur Jr, James Yorkston & Big Eyes Family Players, Malcolm Holcombe, Megafaun, God Help The Girl, Caroline Herring, Major Lazer, Here We Go Magic, The Unthanks, The Flatlanders, The Avett Brothers, The Fiery Furnaces, Lindstrøm & Prins Thomas, Espers, Tinariwen, Editors, Discobar Galaxie, Jon Hopkins, Daniel Johnston, Isbells, Yeah Yeah Yeahs, Magnolia Electric Co, Doves, Grant-Lee Phillips, Great Lake Swimmers, Florence + The Machine, Birdy Nam Nam, Be My Weapon, Heavy Trash, Hockey, Molina And Johnson, Sunn O))), Monsters of Folk, Gossip, Camera Obscura, Brendan Benson, Lyle Lovett, The Band Of Heathens, Masters Of Reality, Yo La Tengo, The Horrors, Datarock, Amazing Baby, Ana Egge, John Vanderslice, The Bloody Beetroots, Our Brother The Native, Tony Allen, Elvis Costello, Akron/Family, Rod Picott And Amanda Shires, Mumford & Sons, The Black Heart Procession, Guy Clark, Scott H. Biram, Bill Callahan, Spinnerette, Kylesa, The Veils, Team William, Bishop Allen, Hell, Bibio, Patrick Wolf, Robert Pollard, Antony And The Johnsons, The Idle Hands, Wye Oak, Jokers's Daughter, The Mountain Goats, Ben Lee, The Leisure Society, William Fitzsimmons, N.A.S.A., Them Crooked Vultures, Sophia, Scott Matthew, Built To Spill, Port O'Brien, Hope Sandoval & The Warm Inventions, Vetiver, Alela Diane, Phosphorescent, Bob Dylan, Future Of The Left, 2562, Volcano Choir, Edward Sharpe And The Magnetic Zeros, Bowerbirds, Grizzly Bear, The Maccabees, The Very Best, Graham Lindsey, Warp20 box set (verzamelaar), Richmond Fontaine, The Cave Singers, Nick Cave & Warren Ellis, Wilco, The Deep Dark Woods, Patrick Watson, Bruce Springsteen, Buddy And Julie Miller en Zombie Nation :
20. Manhay - Daan
Er waren zeker verscheidene Belgische platen dit jaar die de moeite meer dan het beluisteren waard zijn (zie hierboven), maar als ik kijk naar waarnaar ik het meest geluisterd heb, dan steekt Daan er bij de Vlaamse groepen toch bovenuit. Op deze plaat vind ik Daan "volwassener" en muzikaal rijper klinken, terwijl de ingrediënten van zijn vorige albums toch ook aanwezig blijven. Het lijkt er een beetje op dat de samenwerking met Bobbejaan Schoepen in 2008 ergens sporen heeft achtergelaten bij Daan...
19. High, wide and handsome (The Charlie Poole project) - Loudon Wainwright III
Didn't he ramble 18. Disfarmer - Bill Frisell Disfarmer theme 17. Notes to an absent lover - Barzin Nobody told me 16. The sacred shakers - The Sacred Shakers I'm gonna do my best The walls are coming down 14. Backspacer - Pearl Jam The fixer 13. Humbug - Arctic Monkeys Crying lightning 12. Hombre lobo : 12 songs of desire - Eels That look you give that guy 11. LP - Discovery Orange shirt 10. Riceboy sleeps - Jónsi & Alex Boy 1904 9. Hospice - The Antlers Two 8. Harum scarum - Joe Gideon & The Shark 
Ik heb altijd wel gehouden van Loudon Wainwright III (zelfs al luister ik echt niet vaak naar de man), omwille van de humor in zijn liedjes én de goeie muziek zelf natuurlijk. Dit jaar bracht hij een groots project (de herinterpretatie van liedjes van Charlie Poole) tot een goed einde, en ik heb speciaal in de bib de overzichtsbox van Charlie Poole ( You ain't talkin' to me - Charlie Poole and the roots of country music) geleend, die een waarachtige aanrader bleek. Op de plaat van Loudon doen trouwens zoon Rufus en dochter Martha ook mee... 
Dit album is een bevreemdende luisterervaring, omdat Frisell in vooral instrumentale nummers een verhaal poogt te vertellen en daarbij vooral put uit een rijke muzikale traditie, waarbij hij me vaag verwant lijkt (en er ook weer helemaal van verschilt...) aan Ry Cooder. 
Het begin van het openingsnummer doet me helemaal denken aan Exit music (for a film) van Radiohead. Zo goed als OK Computer wordt dit album niet, maar wie liedjes over de liefde wil horen die mooi en doorleefd klinken en die je raken, mag hier zeker niet aan voorbijgaan... 
Gospel voor de eenentwintigste eeuw ! Echt waar ! Ik zou zelfs bijna durven zeggen : de Radiohead van de gospel !
Fanfarlo klinkt als een kruising van vintage eighties muziek, het theatrale van Arcade Fire en het weidse van The Low Anthem, en toch komt het goed... Straf !
Als Nevermind toch nog steeds voor mij het beste album ooit blijft (al luister ik vaker naar OK Computer), heeft dat vooral ook te maken met de periode in mijn leven die zo sterk verbonden is aan Nirvana, en ook aan Pearl Jam. Alive blijft voor altijd verbonden met de fuif van mijn beste vriend toen en met dat hele jaar. Ik ben altijd de muziek van Pearl Jam blijven beluisteren, en was nooit echt teleurgesteld : er bleef altijd genoeg goede muziek komen. Met Backspacer hebben ze één van hun beste albums gemaakt, dat naast Ten en Vs. kan staan wat mij betreft. Enerzijds is er opnieuw de energie van de vroegste platen, en anderzijds hoor je ook dat Eddie Vedders solo-projecten (zoals de soundtrack voor Into the wild) hun weerslag hebben en leiden tot gelijkaardige maar nog betere Pearl Jam-nummers... 
Ondanks de verrijking die Alex Turners ervaring met The Last Shadow Puppets binnenbrengt, mis ik een beetje de energie van hun debuut, het rauwe en ongepolijste, maar verder blijft dit natuurlijk een verdomd goeie CD... 
De voor de hand liggende woordspeling is dit keer helemaal waar : dit was echt een ontdekking. En als ze hun album ook nog eens LP noemen, tja, wat moet je dan nog zeggen ? Behalve dat dit een verrassend mooi plaatje is voor avontuurlijke, electronische muziek niet schuwende luisteraar...
Vorig jaar haalde Sigur Rós het net niet om de beste plaat te worden. Jónsi probeert het dit jaar samen met zijn partner Alex Somers (geen familie van Willy, gelukkig !). Het is een zeer fijne plaat, ideaal om naar te luisteren als je ook nog iets anders wil gedaan krijgen, want weinig opdringerig, maar jammer genoeg is ze daardoor ook niet beklijvend genoeg om hoger te eindigen... 
Fijne popplaatjes met weerhaakjes : daar hou ik wel van. Dit album lijkt nochtans geen popplaat, maar wie goed luistert hoort telkens weer simpele popmuziek (soms haast kinderlijk simpel) doorbreken in nummers die noise, feedback noch electronica schuwen...
The Jon Spencer Blues Explosion is nooit ver weg op dit bluesrockdebuut, dat zoveel meer dan bluesrock te bieden heeft. Flarden sixties komen voorbijgewaaid, en de stem komt me zo bekend voor, maar ik kan deze stem en deze manier van zingen maar niet thuisbrengen...
Ik mocht een wedstrijd hosten voor de Benelux waarbij je een cd kon winnen van deze Canadese groep, en daar ben ik nog steeds heel fier op ! Want dit is echt supergoed ! Ik raad het iedereen aan, ik heb meerdere keren over deze groep geblogd en hen in mijn 8tracks mix binnengesmokkeld waar mogelijk... Echt : check them out ! En hoop met mij mee dat ze ooit eens hier optreden... 
Hier beschreef ik al wat ik vind van dit album... En ik blijf daarbij. Werkelijk een mooi en wonderlijk plaatje, een echte groeiplaat ook... 
Emily Jane White zag ik live op 500 m van mijn deur, een unieke belevenis. Ze had me al overtuigd met wat ik hoorde op haar MySpace, en al helemaal toen ik haar vorige plaat Dark undercoat én deze prachtige opvolger hoorde. De vriendinnen die mee waren naar het concert, beaamden het : dit is van een hemelse pracht ! 
Subliem concert in de AB (zie hieronder) ! Sublieme plaat ! Dé mooiste rootsmuziek van het afgelopen jaar ! Need I say more ? 
Happenings waarvan ik gepoogd heb (maar het bleek zo goed als onmogelijk) om er zo ver mogelijk van weg te blijven : het overlijden van Michael Jackson en een nieuw lid voor K3.
Ik zag dit jaar ook enkele concerten, en deze 6 waren echt heel goed :
6. Pablo Moses (20/7 op Polé Polé Festival Gent) : voorheen enkel van naam bekend, maar echt een ontdekking, en dan nog binnen een genre waarin ik echt niet thuis ben...
5. Bishop Allen (16/4 in de Vooruit in Gent) : prachtige popnummers met veel enthousiasme gebracht
4. Gorki (22/7 op Boomtown Festival in Gent) : een prachtig overzicht van 20 jaar Luc De Vos en zijn "beginnend groepke"
3. Basia Bulat (28/11 op Kraakpand 4.4 in Gent) : een gewone, mooie vrouw die betoverend aantrekkelijk wordt van zodra ze met al haar plezier zingt en muziek maakt ; ik denk dat ik nog steeds een beetje verliefd ben op haar... ;-)
2. Emily Jane White (3/12 in het bovenzaaltje van Curieuzeneuze in Ledeberg) : op 500 m van mijn deur naar één van de mooiste optredens van het jaar kunnen gaan in goed gezelschap : bestaat er iets mooiers ? De avond voordien had ze dan misschien iets minder last van geroezemoes vanuit het café (toen ze in de Botanique optrad), maar hé, de sfeer van dit soort concerten is niet te evenaren...
1. The Low Anthem (24/9 in de AB Club in Brussel) : gewapend met één van de mooiste platen van dit jaar kwamen ze naar Brussel, in de nog redelijk intimistische AB Club, waar ik op één van de voorste rijen toeschouwer en luisteraar mocht zijn bij een concert waarin de sfeer meteen goed zat, de liedjes steeds mooier werden en de bandleden zoveel zichtbaar plezier beleefden dat het aanstekelijk was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten