Het tiende studio-album van Mogwai, As the love continues, bleek plots een groot (commercieel) succes in Groot-Brittanië en dat is toch wel verwonderlijk. Hoe goed hun platen ook altijd al geweest zijn, het is niet meteen muziek gericht op een groot publiek.
Binnen de post-rock gelden de Schotten als één van de topgroepen en naast hun reguliere albums brachten ze ook al soundtracks uit. Al hun platen ademen constante kwaliteit en dat is bij deze niet anders. Meer dan voorheen hoor je echter ook dat de band zijn horizon heeft verbreed, al vanaf opener To the bin my friend, tonight we vacate earth. Here we, here we, here we go forever klinkt verrassend electronisch en Ritchie Sacramento had een jaren negentig indie gitaarhitje kunnen zijn. Dat terugkeren naar de sound van bijna dertig jaar geleden horen we ook duidelijk in Ceiling granny.
Verdere hoogtepunten zijn er met Supposedly, we were nightmares (dat zowaar als springerige post-rock zou bestempeld kunnen worden) en het dromerige Dry fantasy.
Waarom de groep er dit keer wel in slaagt meer mensen te bereiken, is duidelijk voor wie hoort hoe ze wat nostalgie naar de jaren negentig verwerken in hun muziek en het pad der zuivere post-rock verlaten om dwars door het bos een eigen weg te stappen.
Waarom de groep er dit keer wel in slaagt meer mensen te bereiken, is duidelijk voor wie hoort hoe ze wat nostalgie naar de jaren negentig verwerken in hun muziek en het pad der zuivere post-rock verlaten om dwars door het bos een eigen weg te stappen.
Beluister hieronder het volledige album, dat je hier kan kopen via hun Bandcamp-pagina:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten