Natuurlijk is de film alweer een zegen voor het oog, met de mooiste kleuren en de prachtige kadrering, een zegen voor het oor, met de prachtige muziek van Michael Nyman, en een uitdaging voor wie vooral het verhaal wil volgen... Eens je echter in het verhaal zit (dat duurt toch wel een kwartiertje, en dan begint vanalles op zijn plaats te vallen), denk je mee na over thema's als verval, vergankelijkheid, toeval, symmetrie en verlies. De personages in het verhaal zijn allen in haast gelijke mate, zij het wel heel verschillende wijze, verstrikt in machtsspelen en elk manipuleert op eigen wijze, terwijl hij/zij zelf ook gemanipuleerd wordt.
Een vrolijker mensbeeld krijg je niet door deze film, maar een esthetische ervaring ben je zeker rijker, en dagen nadien ontkom je niet aan het besef ook intellectueel iets meegekregen te hebben...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten