Als de rol die Tommy Lee Jones speelt in The three burials of Melquiades Estrada een voorafje is van zijn rol in No country for old men, verhoogt mijn honger naar die Oscarwinnende film alleen maar.
De grote verdienste van deze film (en in de film van het hoofdpersonage Pete) is het opnieuw menselijk maken van ontmenselijkte, zogenaamd illegalen die vanuit Mexico de VS in trachten te raken op zoek naar een beter leven. Op een mooie, niet opdringerige wijze wordt de hypocrisie getoond (wanneer er toch een aantal Mexicanen kunnen ontkomen aan de grenspolitie, is het schamper commentaar : well, someone's gotta pick those strawberries) van een land dat economisch teert op o.m. diezelfde Mexicanen die het buiten wil houden én als goedkope, zwart (onder)betaalde werkkrachten nodig heeft voor zijn binnenlandse economie.
Tommy Lee Jones regisseerde ook deze film, en hij neemt rustig de tijd om zijn verhaal te vertellen. Het tempo ligt niet te hoog, en de personages krijgen tijd om zich te ontwikkelen. Bovendien krijg je als toeschouwer prachtige beelden van een prachtig land te zien waarin deze personages zich bewegen.
Bovendien slaagt het verhaal erin zich toch niet te laten verleiden tot een al te rechtlijnig slechte vs goede dualiteit, want alle personages doen zowel goeie als afkeurengswaardige dingen, en niemand blijkt ongeschonden en puur. En zo is het ook in het echte leven...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten