Twintig parels per maand: augustus 2018

De zomervakantie is ten einde en om de tranen te bedwingen, nemen we er afscheid van met deze twintig parels:

1. I can't stand the rain - Ann Peebles: velen kennen deze song van Tina Turner, maar dit origineel vind ik eigenlijk stukken mooier
2. Love don't grow on a love tree - Betty Wright: deze maand overleed Aretha Franklin, de queen of soul. Ik had uiteraard voor één van haar nummers kunnen kiezen (en zal dat ongetwijfeld één van de komende maanden doen), maar dit keer ging ik voor dit lied, dat me aan haar doet denken
3. Stuck in the middle with you - Stealers Wheel: voor altijd verbonden met de beroemde "oor"-scène uit Reservoir dogs van Quentin Tarantino
4. (Fly away) Little paraquayo - George Baker Selection: Little green bag had een logische keuze geweest omdat dat ook door Quentin Tarantino is gebruikt in een film, maar ik heb eens gekozen voor iets anders van George Baker. Die keuze is overigens niet zo makkelijk want de meeste van zijn songs zijn eigenlijk niet aan te horen
5. We verschillen niet - Ramses Shaffy en Liesbeth List: enkele dagen geleden luisterde ik op Spotify haast toevallig naar het album Samen van dit duo en het openingsnummer vooral kon me wel bekoren
6. Dikkertje Dap - Herman Van Veen: tussen al zijn filosofische liedjes voor volwassenen door, waarin ik hem soms nogal wollig belerend vind, maakt Herman Van Veen af en toe ook songs voor kinderen (zoals voor Alfred Jodocus Kwak) en hier maakt hij een leuk liedje op tekst van Annie M.G. Schmidt
7. My love - Birds That Change Colour: het had van The Beatles kunnen zijn maar dit is Belgisch, jongens!
8. She is beyond good and evil - The Pop Group: ooit kon ik eens een plaat van The Pop Group op de kop tikken en ik herinnerde me toen gelukkig nog dat ik ergens gelezen had over hoe goed die wel waren. Ik heb het me nooit beklaagd
9. The model - Big Black: The model van Kraftwerk is natuurlijk een iconische song uit de jaren tachtig en soms stuit een mens al eens op een interessante cover, zoals deze van de de noise rock formatie Big Black, die Steve Albini tot lid mocht rekenen
10. Dude incredible - Shellac: nog meer Steve Albini met deze band waarin hij speelt (ik geloof dat ze deze zomer nog ergens op een festival speelden in ons land)
11. Valid without photo - Sofa Surfers: tijd voor iets rustiger maar wel met een mooie boodschap
12. Stiff jazz - Dzihan and Kamien: nu toch wat opgeschoven zijn richting lounge en laid-back dance, kan dit jazzy nummer er ook wel bij
13. The last of the red hot brethren - Fila Brazillia: voeg er ook nog een scheutje Braziliaanse ritmes aan toe en je krijgt dit
14. Sinnerman (Felix Da Housecat's heavenly house mix) - Nina Simone: meestal vind ik dat je van iconen en hun fantastische songs eigenlijk best afblijft met je dance-pollen, maar hier maak ik toch graag een uitzondering voor
15. Pata pata - Miriam Makeba: één van de bekendste Afrikaanse liedjes van toen ik klein was nog eens bovengehaald
16. Mbaye - Baaba Maal: dit is ook swingende Afrikaanse muziek waar ik jullie graag kennis mee laat maken
17. Seek and destroy - Metallica: onlangs nog eens beluisterd en deze song steekt er tussen hun werk toch ook boven uit en het is eens niet iets van The black album (dat mag ook wel eens hé)
18. K.I.N.G. - Satyricon: een verrassend melodieus metalnummer mag hier ook niet ontbreken
19. Addicted to you - Alec Empire: Alec Empire ken ik vooral van Atari Teenage Riot, de meest bizarre en harde drum 'n bass die me bekend is, maar hij maakte ook dit indrukwekkend nummer
20. Radio Babylon - Meat Beat Manifesto: Boney M kan ik maar heel heel matig verdragen maar deze sample van hun Rivers of Babylon valt wel best te pruimen dankzij de song die Meat Beat Manifesto eromheen bouwt

Geniet hieronder van de volledige luisterlijst:

Retro review: The Silencers

Op basis van twee radiohitjes op Studio Brussel kocht ik ooit in de plaatselijke platenwinkel Dance to the holy man van The Silencers, een band die me verder onbekend was. Intussen heb ik me wat verdiept in de groep. Ze bestonden al vijf jaar toen deze plaat uitgebracht werd. De Schotten Jimme O'Neill en Cha Burns richten de band op in Londen en hun muziek bevat naast rock duidelijk ook invloeden uit (Keltische) folk.
Uiteraard kunnen beide singles waardoor ik hen leerde kennen me ook vandaag nog steeds bekoren: Bulletproof heart is het soort popsong dat je met plezier terughoort en I want you is een liefdesliedje dat veel van mijn compilatiecassetten voor meisjes waar ik verliefd op was, haalde (en het staat hier ook op mijn compilatie voor Elke). Maar het zijn lang niet de enige interessante songs op dit album. Robinson Crusoe in New York intrigeert door het dwingende ritme en de mondharmonica, One inch of heaven klinkt alsof iemand toen al Elbow voorspelde en Hey Mr. bank manager is woede toen er nog niet eens een financiële crisis was. Nergens wordt het saai of oninteressant, deze plaat is echt wel de moeite waard, ook nu nog.

Beluister hieronder het volledige album:

Lied van de week: week 34 - 2018

Happy man - Jungle

Happy man is de nieuwe single van Jungle, ooit een duo, nu een zevenkoppige band. 

Je vindt dit nummer ook op For ever, de plaat die op 14 september uitkomt en die je hier alvast kan bestellen.

Lyrics:

I'm a troubled man, changed by the things I do
True, but it's funny how they all remember you
It all could be different, time to do something new
I've given everything, I want to be a happy man too
Got to understand, blamed by the friends I lose
Who's getting outta hand, do you think they depend on you?
It all could be different, try to do something new
I've given everything, I want to be a happy man too

Buy yourself a dream, how's it looking?
Buy yourself a car and a house to live in
Get yourself a girl, someone different
Buy yourself a dream and it won't mean nothing

Gonna run it 'round, strange but it just won't do, no
When it's coming down, taking a hold on you
It all could be different, try to do something new
Given everything, all to be a happy man too

Buy yourself a dream, how's it looking?
Buy yourself a car and a house to live in
Get yourself a girl, someone different
Buy yourself a dream and it won't mean nothing

Closer
Turning it over
It all could be different
Closer
Time to do something new
I've given everything all to be a happy man too

Buy yourself a dream, how's it looking?
Buy yourself a car and a house to live in
Get yourself a girl, someone different
Buy yourself a dream

No, I won't let it tame or twist me
I just got told that I gotta move on
No, I won't let it tame or twist me
I just got told that I gotta move on

Barst

Met The endeavour lostte Barst, het muzikale alter ego waaronder Bart Desmet al enkele platen uitbracht, een nieuwe plaat die opvalt. Dat doet ze niet enkel door de opvallende en erg mooie hoes, ook de songs laten een muzikant horen die het beste van zichzelf geeft. Toegegeven, je moet als luisteraar ook wat moeite doen, het moet tenslotte niet allemaal eenrichtingsverkeer zijn.
Beginnen doet Barst alvast met het meer dan tien minuten durende Beyond the fields. De trage opbouw geeft de niet zo uitgeslapen luisteraar de tijd om wakker te worden en de impact van deze song (en eigenlijk van het hele album) goed op zich in te laten werken. Want ook in songs als Point B (waarin het pulserende ritme je opjaagt) en When you die it will be good (een afsluiter die emotioneel binnenkomt als een mokerslag) weet de Belg indruk te maken. Opvallend aan deze plaat is alvast ook de sterke invloed van Industrial, die doorklinkt in zowat alle andere songs. Bart Desmet heeft duidelijk goed geluisterd naar zijn platen van Ministry en Front 242.

Beluister hieronder het volledige album, dat je hier kan kopen bij Consouling of hier op zijn Bandcamp-pagina

Thee Oh Sees

Enrique el cobrador, de tweede song uit Smote reverser van Thee Oh Sees, is zo'n zalig nummer dat klinkt als oude, behoorlijk psychedelische Black Sabbath dat als je het toevallig zou horen op de radio, je nooit zou raden dat dit een liedje uit 2018 is. Deze ene song verklaart al meer dan voldoende waarom ik nog steeds met plezier platen en nieuwe platen opleg van deze Californiërs.
Smote reverser is immers zo'n album waarvan je al meteen voorstellingen maakt hoe al die nummers live zouden klinken, hoe de songs tot leven komen op een podium in een zaal of op een festival, hoe je samen met de rest van het publiek helemaal meegesleept wordt door de muziek en een wereld ingezogen wordt waarin je je beslommeringen vergeet en tijd en ruimte inderdaad die relatieve begrippen worden die Einstein ons voorhield dat ze eigenlijk ze zijn. De energie die losbarst wanneer de band Overthrown uit de boxen laat knallen, is onvoorstelbaar en gelukkig last de band af en toe een rustmoment in (zoals Last peace). 
Dit is, kortom, een zalige plaat!

Beluister hieronder het volledige album:

Maudlin

Sassuma arnaa is al uit sinds februari van dit jaar maar was een beetje aan mijn aandacht ontsnapt. Ik mag van geluk spreken dat ik dit album van Maudlin de voorbije dagen toevallig opmerkte en misschien mogen jullie dat ook wel, want deze vierde plaat van de Oostendenaren biedt meer dan ik op het eerste zicht en gehoor verwacht had.
De tegen metal aanschurkende rock klinkt bijwijlen wat psychedelisch doch wat vooral opvalt, zijn de melodieuze songs die dan wel stevig in het gehoor liggen maar toch ook aangrijpingspunten vinden in die delen van onze hersenen waar wij de beste melodietjes opgeslagen hebben. 
Zo is opener Endless expanse een nummer dat de nuance omarmt en groeit Above the clouds uit tot een song zoals wij die in de late uurtjes nog wel eens graag door onze hoofdtelefoon jagen zodat alle energie nog een laatste uitweg vindt voor het slapengaan terwijl onze hersenen zich niet in al teveel bochten moeten wringen om de melodie nog te pakken te krijgen. Ook The stowaway houdt vast aan de combinatie rammen-de noten duidelijk articuleren...
Dat maakt Sassuma arnaa een plaat die uitdrukkelijk solliciteert naar een plaatsje in onze platenkast. Zo te zien speelden ze in het voorjaar en in de zomer niet meteen in de grootste zalen maar hun concertkalender in het oog houden is dus de moeite waard want je kan hun muziek live savoureren van wel heel dichtbij, me dunkt...

Je kan hun album hier kopen via Consouling of hun Bandcamp-pagina. Beluister het alvast hieronder:

Lied van de week: week 33 - 2018

T69 collapse - Aphex Twin
 

Ah, wat is het toch fijn dat er nieuw werk is van Aphex Twin, de meest eigenzinnige electronische artiest die ik ken. Er hoort ook weer een visueel verbluffende (maar voor epileptici misschien wel te mijden?) clip bij. Wie wil, kan me in mijn living weer vreugdesprongen en -dansen zien uitvoeren en allerlei gekke bewegingen, want de muziek van Richard D. James is zoals steeds te grillig om gewoon op te dansen.

Je kan dit nummer vinden op de EP Collapse, die je hier kan bestellen.

The Beths

In tijden waarin iedereen graag wil opvallen met een nieuw geluid, een opvallende pose of technisch (en soms technologisch) vernuft bij het maken van muziek, is het af en toe een veraderming te botsen op artiesten die gewoon pretentieloze indie pop maken. Zo mogen we ons gelukkig prijzen met Future me hates me van The Beths. Het kwartet uit Nieuw-Zeeland valt daarvoor niet terug op muzikale clichés of makkelijke hooks en songstructuren, maar probeert toch wel werk te maken van goeie songs waarin gelukkig wel het speelplezier lijkt te primeren.
Zoals wel meer artiesten de laatste jaren, lijken ze hun inspiratie te halen bij de gitaarbandjes uit de jaren negentig. Voor mij doet dit viertal nog het meest denken aan het Nederlandse Bettie Serveert. Daar zit ook de zangstem van Elizabeth Stokes, die zo mooi uitgespreid wordt over de energieke muziek, voor veel tussen. Songs als Uptown girl zijn ideale singles voor wie de platgetreden paden of de nieuwste hypes graag ontloopt. Hetzelfde geldt (misschien zelfs nog meer) voor You wouldn't like me. En in feite zijn zowat alle tien songs op deze plaat van een zelfde ongecompliceerde schoonheid. Het is geen uitzonderlijke album, maar wel een heel, heel fijn plaatje waar ik (en hopelijk ook jij) helemaal vrolijk van word.


Je kan dit album hier kopen op hun Bandcamp-pagina. Beluister het alvast hieronder:

Ovlov

Het lijkt met Ovlov alsof Dinosaur Jr een nieuw leven begonnen is. Het viertal uit Connecticut mist dan misschien wel de diepe grom van J Mascis, de muziek zelf is amper te onderscheiden van die van toch wel één van mijn grootste helden. Op Tru mag deze band, die blijkbaar toch al een kleine tien jaar muziek uitbrengt, in negen nummers overtuigen en dat doen ze uitstekend. Zo beuken ze niet alleen (Fast G, The best of you), ze weten ook mooie melodieën in hun songs te steken, zoals in Half way fine of Tru punk.
Dit is zo een throwback in de tijd dat ik spontaan mijn gescheurde jeans en mijn Nirvana-t-shirt ging zoeken in mijn kleerkast, besloot mijn bezoek aan de kapper af te zeggen en hele dagen "whatever, nevermind" loop te mompelen...

Je kan het album hier kopen via hun Bandcamp-pagina. Beluister het alvast hieronder:

Lied van de week: week 32 - 2018

Works every time - Mini Mansions

Het trio Mini Mansions uit Los Angeles telt alvast één bekend lid: Michael Shuman is immers bassist bij Queens Of The Stone Age. Het is dus verrassend onder de andere leden ook nog Zach Dawes, bassist bij The Last Shadow Puppets te herkennen. Twee bassisten in een trio, dat moet toch wat raar zijn, niet?
Hoedanook, na 2 EP's en 2 full albums mogen we eind september een nieuwe EP verwachten, waarvan dit de vooruitgeschoven single is (en tevens het titelnummer).

Je kan de single hier kopen en de EP Works every time hier alvast bestellen.

Lyrics:

The sky is flashing like a zoetrope 
As the stars fall apart on the floor 
Gotta calibrate a telescope 
But I don't even know what I'm looking for 
Just a day in your life 
And I would die happily evermore 
But if you're spending the night 
Then what the hell is heaven even for?

I need to know how you show me 
(Something that I've never seen before) 
I need to know how you take me 
(Somewhere that I've never been before) 
I need to know how you love 
(Someone that I've never loved before) 
I need to know how you take it away 
(With a blink of an eye) 
Show me your trick 
It works every time 

Skyscrapers on a sea of black 
Passing by as I fly to the sun 
Always said I better watch my back 
Then again that depends where you're coming from 
I let you into my world 
And now I'm staring down the Golden Gate 
'Cause if you won't be my girl 
Then what's the point of living anyway? 

I need to know how you show me 
(Something that I've never seen before) 
I need to know how you take me 
(Somewhere that I've never been before) 
I need to know how you love 
(Someone that I've never loved before) 
I need to know how you take it away 
(With a blink of an eye) 
Show me your trick 
It works every time 

Works every time

Slow Machete

Ola mala: het had een Westvlaamse oproep kunnen zijn om allemaal samen mee te zingen, maar het is de albumtitel van de derde plaat van Slow Machete, een groep muzikanten uit Pittsburgh en Haïti. Dat tweede album, Choirs of Morne Rouge, is ook de moeite om eens te beluisteren, er staan namelijk drie koren op die in het Haïtiaans-Frans zingen.
Maar vandaag ga ik het hier toch hebben over Ola mala, een plaat die heel bijzonder klinkt door de veelheid aan muzikale invloeden. Zo herinnert San Ramon mij vooral aan het beste van Beirut (weet iemand trouwens of die band tegenwoordig nog -relevante- muziek maakt?). Er is ook Red mountain choir, dat het dreigende uit het beste werk van Daniel Lanois (For the beauty of Wynona) combineert met ritmes die je eerder in wereldmuziek verwacht. Bonne nuit Morne Rouge is een kort nummer dat de koorzang van hun vorige plaat nog eens bovenhaalt. En dan is er Winter in South America, dat klinkt als een samenwerking tussen Joanna Newsom en Damien Jurado. Black sand beach klinkt allesbehalve vrolijk, ondanks de aanwezigheid van een accordeon. Daarna klinken de songs net iets teveel als variaties op hetzelfde thema tot afsluiter Now again the sun will rise wel weer weet te boeien. 
Al bij al is dit dus een zeer verdienstelijke plaat, die meer dan de helft echt moois bevat en slechts drie inwisselbare songs. Ik ken veel artiesten die zo'n goed resultaat zelden of nooit halen...

Je kan het album hier kopen. Beluister het alvast helemaal hieronder:

Boz Scaggs

Silk degrees uit 1976 is nog steeds één van de mooiste platen uit de jaren zeventig en de maker ervan, Boz Scaggs, leerde ik eigenlijk in 1994 kennen via het al even fijne album Some change. Verrassend genoeg blijkt de man maar platen te blijven uitbrengen, niet veel, met lange tussenpauzes weliswaar, maar ze zijn steevast de moeite. De vorige dateerde uit 2015 (A fool to care) en bevatte duetten met Bonnie Raitt en Lucinda Williams. En nu is er dus Out of the blues.
Op dit album laat hij zich bijstaan door onder meer Ray Parker Jr. (mij vooral bekend van de titelsong uit de film Ghostbusters), Charlie Sexton en drummer Jim Keltner (de beroemde sessiemuzikant die aan de zijde stond van grootheden als Bob Dylan, Ry Cooder, Eric Clapton, bijna alle Beatles op hun solo-albums, Carly Simon en nog een heleboel anderen). Het resultaat zijn negen songs die kwaliteit en degelijkheid uitstralen. Nu zijn dat kwaliteiten waar niks mis mee is, zolang ze ook maar vergezeld worden van bevlogenheid en opwinding. Die horen we ook het meest terug op Radiator 110 en Little miss night and day. Maar ook enkele van de tragere songs, zoals afsluiter The feeling is gone en I've just to forget you, zijn meer dan uitstekend. In On the beach zingt Boz Scaggs de heel herkenbare tekst "I need a crowd of people but I can't face them day to day". Dat heen en weer geslingerd worden tussen mensen rondom je nodig hebben en tegelijk erg onwennig zijn in gezelschap, niet goed weten hoe met andere om te gaan, het is iets wat niet alleen sommige sterren ervaren, voor wie het podium vaak een veilige cocon is om zich te kunnen verhouden tot anderen. Deze song spreekt me dan ook nog het meest aan...

Beluister hieronder het volledige album:

Lied van de week: week 31 - 2018

God complex - Blood Red Shoes

Joehoe, Blood Red Shoes, een band die mijn lief en ik wel graag horen (en zien), heeft een nieuwe single uit en die is ook weer geweldig.

Je kan de single hier kopen.

Lyrics:

I haven’t seen you in months again and it feels like a couple of years 
And everything you said keeps running through my head like a cooped up animal 
Aggressive fires on every tyre that drives straight to your feet 
Yeh you chucked me in the back 
All tied up in a sack 
But the solitude suits me. 

You left me high and you left me dry then you fed me to the wolves 
There’s something to be said to be woken from the dead separate the flies from fools. 
Did you get tired from making lies up or is it who you are? 
You’d fallen through the cracks throwing out your god complex but 
you won’t get very far 

Oh you're never gonna make me cry.
Oh you're never gonna make me cry.

Oh you're never gonna make me cry.
Oh you're never gonna make me cry.