Eigenlijk heb ik niet zo heel veel met strips, maar soms gebeurt het toch eens dat ik geprikkeld wordt door een strip, die visueel iets te bieden heeft dat de Jommekes en Suske-en-Wiskes overstijgt...
Ooit hoorde ik op de radio een (lovende) recensie van het eerste album uit de reeks. Vooral de filmische manier van tekenen en de manier waarop Andreas durft de gewone bladspiegelindeling meermaals te verlaten, en uiteenlopende manieren, spraken me meteen enorm aan. Bovendien roept elk album eigenlijk meer vragen op dan er beantwoord worden, en de hele reeks ademt een gelijkaardige sfeer uit als The X-Files en Carnivale.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten