Personages met mythische namen (Agamemnon, Klytaemnestra, Iphigenia en Orestes) in een "tijdloos" kader, wandelen in sprookjes, omringd door sprookjes, zelf een sprookje : hoe mooi geschreven ook, het blijft moeilijk om een touw vast te knopen aan de verhalen die Verhelst ons voorschotelt. Eén hoofdstuk is zelfs in spiegelschrift geschreven, wat het allemaal een nog surrealistischer gevoel geeft.
Dit is niet het soort boek dat je "goed" kunt vinden : zulk een term is te ontoereikend voor de leeservaring die je aangeboden krijgt...
Misschien is het vooral een boek dat moet rijpen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten