Eindejaarsfeesten zijn, behalve een commerciële exploitatiebron van ongeziene omvang, een gesel voor wie rust en goede smaak hoog in het vaandel draagt. Hoe lukt het in godsnaam nog iemand om de essentie van kerst te vinden, bedolven als die is onder de jingle bells, kerstmannen en aanslagen op de energierekeningen (rationeel energiegebruik is ineens een vies woord geworden ?) en hoe lukt het in godsnaam nog iemand om echte kerstwensen te zenden, bedolven als die worden onder de groothandelsclichés en online te vinden powerpoint foto-arrangementen ?
Wat betekenen deze dagen eigenlijk voor mij ? Ik heb er de laatste tijd heel erg veel over nagedacht. Het zit namelijk zo : zelf wil ik absoluut niet meedoen met al die heisa errond en ik wou dus ook geen kerstboom. Maar met een dochter van 4 jaar in huis die helemaal weg is van al die lichtjes, al die versieringen, al die glitteringen, is het wel heel erg moeilijk om geen kerstversiering aan te brengen. En dus begon ik na te denken over wat kerst écht voor mij betekent en hoe ik dat gestalte kan geven (en op die manier kan doorgeven aan haar en aan mijn zoon).
Verwachting : daar draait het vooral om, denk ik... Verwachting van iemand die zal komen om ons de weg te tonen, verwachting van het licht dat onze duisternis zal verlichten ('t is niet voor niets dat kerstmis zo kort na midwinter valt), verwachting van een nieuwe kans, een nieuwe start (versterkt door nieuwjaar, met zijn beloftes waaraan we soms al dezelfde dag ontrouw zijn...) !
En hoe maak je die verwachting zichtbaar ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten